Το μήνυμα της Ομάδας Γυναικών Μοιρών

26 November, 2019 ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑΑΡΘΡΑ

Ανακοίνωση απο την Ομάδα Γυναικών Μοιρών (μέλος της ΟΓΕ)

Για την παρέμβαση της Ομάδας Γυναικών Μοιρών (μέλος της ΟΓΕ) σε εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, που διοργανώθηκε από το Αυτοτελές Τμήμα Κοινωνικής Προστασίας και το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Φαιστού.

Παρέμβαση έκανε το μέλος του ΔΣ της Ομάδας Γυναικών Μοιρών (μέλος της ΟΓΕ), Μάρω Φραγκιουδάκη, σε εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, που διοργανώθηκε από το Αυτοτελές Τμήμα Κοινωνικής Προστασίας και το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Φαιστού, τη Δευτέρα 25 Νοέμβρη, στις Μοίρες.

Στην παρέμβασή της η Μάρω Φραγκιουδάκη ανέφερε πως η ΟΓΕ, απ’ την πρώτη στιγμή της ίδρυσης της, αντιπαλεύει κάθε μορφή βίας, που υφίστανται οι γυναίκες στην κοινωνική και οικογενειακή τους ζωή ενώ, ταυτόχρονα, αντιπαλεύει κάθε μορφή βίας που οξύνει την γυναικεία ανισοτιμία και τσακίζει τα δικαιώματα τους. Κατήγγειλε, για το υποκριτικό τους προφίλ, τις κυβερνήσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση και φεμινιστικές ΜΚΟ που, για μία ακόμα χρονιά, θα γιορτάσουν μεγαλοπρεπώς την Παγκόσμια Ημέρα, ενώ, την ίδια στιγμή, δε λένε κουβέντα για το ποιος ευθύνεται για την πολιτική, που καθιστά τη γυναίκα το μεγαλύτερο θύμα της εργοδοτικής και της κρατικής βίας, η οποία γεννά και τρέφει και την οικογενειακή βία.

Η βία κατά των γυναικών είναι η προέκταση της βίας της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλιστης και απλήρωτης δουλειάς, των πλειστηριασμών, της τρομοκρατίας της απόλυσης, της συρρίκνωσης και εμπορευματοποίησης όλο και περισσότερων παροχών και υπηρεσιών σε ασφάλιση, υγεία, πρόνοια, οι απολύσεις εγκύων ή νέων μητέρων όταν επιστρέφουν από την άδεια μητρότητας, οι περιπτώσεις εργοδοτών που ζητούν έγγραφη διαβεβαίωση ότι οι εργαζόμενες δε θα τεκνοποιήσουν για όσο διάστημα εργάζονται στην επιχείρηση, η αντιμετώπιση της μητρότητας ως κόστος από τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος. Είναι η έλλειψη των αναγκαίων και αυτονόητων μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα του γυναικείου οργανισμού, αφού αυτά αποτελούν κόστος για την εργοδοσία και το κράτος.

Η υποκρισία κράτους και φορέων για την εξάλειψη της βίας είναι ολοφάνερη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αθώωση από δικαστήριο εργοδότη στο Ηράκλειο για χειροδικία απέναντι σε εργαζόμενη και συνδικαλίστρια, που δέχτηκε επίθεση, διότι είχε ζητήσει την καταβολή δώρων και επιδομάτων και η καταδίκη του θύματος για απειλή προς τον εργοδότη!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας και η χειροδικία σε εργαζόμενη στην καθαριότητα στον Δήμο Φαιστού από πρόεδρο κοινότητας, για τον οποίο τόσο η απερχόμενη όσο και η παρούσα δημοτική αρχή δεν πήρε θέση για την απομάκρυνσή του από τα καθήκοντά του!

Επίσης, το μέλος του ΔΣ της Ομάδας Γυναικών Μοιρών ξεχωριστά τόνισε τη βία που υφίστανται οι γυναίκες κάθε ηλικίας, είτε έγκυες είτε με μωρά στην αγκαλιά, που ο κατατρεγμός των ιμπεριαλιστικών πολέμων τις έφερε στο κατώφλι της πόρτας μας και οι πολιτικές των κυβερνήσεων τις αφήνουν έρμαια να ζουν σε συνθήκες κόλασης.

Τέλος, η Μάρω Φραγκιουδάκη είπε πως οι οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις είναι εκείνες που θα εξασφαλίσουν τη δυνατότητα σε μια γυναίκα να σπάσει τα δεσμά της βίαιης οικογενειακής ή διαπροσωπικής σχέσης.

Σήμερα, που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας, δεν αρκεί στις γυναίκες να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για ολιγοήμερη φιλοξενία στους ξενώνες και μετά μες στη μιζέρια της «φιλόπτωχης αλληλεγγύης».

Σήμερα, δεν αρκεί οι γυναίκες «να σπάσουν τη σιωπή τους», και να περιγράψουν τη φρίκη της βίας, με όποια παραλλαγή τη ζει η κάθε μια.

Αντίθετα διεκδικούμε μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις, υπηρεσίες πρόληψης και στήριξης κακοποιημένων γυναικών στελεχωμένες από το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό και λειτουργία τους αποκλειστικά με κρατική ευθύνη, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.