Κόσμος

Το Άγιο Φως και η Ιδέα ενός Τουριστικού Πράκτορα.

Πέτρος Κατσάκος 11 April, 2015 ΚΟΣΜΟΣ

Το Άγιο Φως και η Ιδέα ενός Τουριστικού Πράκτορα.

Φωτο: lifo.gr

Ως το 1988, το «Άγιο Φως» ερχόταν στην Ελλάδα από το Ισραήλ δια της θαλάσσιας οδού μετά από ένα πολυήμερο ταξίδι και φυσικά κατόπιν εορτής.

Το Άγιο Φως ξεκινούσε από τα Ιεροσόλυμα το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου έμπαινε σε ένα καράβι στο λιμάνι της Χάιφα και έφτανε στον Πειραιά τουλάχιστον μια εβδομάδα μετά την Ανάσταση χωρίς ουσιαστικά να το μάθει κανείς.

Ήταν η εποχή που ο ερχομός του «Αγίου Φωτός» στην Ελλάδα ήταν μια καθαρά εκκλησιαστική υπόθεση.

Μέχρι που εκείνη τη χρονιά ένας δαιμόνιος ταξιδιωτικός πράκτορας με ειδικότητα τον θρησκευτικό τουρισμό καθώς το γραφείο του οργάνωνε εκδρομές στους Αγίους Τόπους είχε την φαεινή ιδέα της αεροπορικής μεταφοράς του Φωτός στην Αθήνα.

Η ιδέα ανήκε στον Ιάκωβο Οικονομίδη, ιδιοκτήτη τουριστικού πρακτορείου στην οδό Νίκης του Συντάγματος που κατάφερε να πείσει τον τότε Έξαρχο του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα και μετέπειτα Πατριάρχη κ. Ειρηναίο να συνδράμει στην υλοποίηση της «ιερής πτήσης».

Η τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερες πιέσεις από την εκκλησία ώστε να διαθέσει ένα Boeing της Ολυμπιακής για την μεταφορά του Φωτός από τα Ιεροσόλυμα στην Αθήνα.

Και ενώ η αρχική ιδέα του τουριστικού πράκτορα αφορούσε στην έγκαιρη άφιξη του Αγίου Φωτός στην Ελλάδα πριν από τον εορτασμό της Ανάστασης ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε μια ακόμη πιο «φωτεινή» ιδέα.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης είναι ο ανάδοχος της επισημοποίησης της φλόγας από τα Ιεροσόλυμα σε «αρχηγό κράτους».

Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, γνωστός και για την υπερβολική τυπολατρία, ήταν ο εμπνευστής των κόκκινων χαλιών στο αεροδρόμιο, των στρατιωτικών αγημάτων και της μπάντας να παιανίζει μπροστά σε ένα ένα μικρό φαναράκι.

Χαρακτηριστική της υπερβολής ήταν και η δήλωση ενός πρώην υπουργού την πρώτη χρονιά λειτουργίας του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος που είχε πει πως «ο πρώτος αρχηγός κράτους που θα υποδεχτούμε στο νέο αεροδρόμιο είναι το Άγιο Φως».

Τα επόμενα χρόνια η «ιερή πτήση» από τα Ιεροσόλυμα είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μιας πολύπλοκης όσο και πολυδάπανης εκστρατείας μεταφοράς του Αγίου Φωτός από το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας σε κάθε γωνιά της χώρας με deadline τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου.

Αεροπλάνα, ελικόπτερα, σκάφη του λιμενικού και περιπολικά επιστρατεύτηκαν στην «επιχείρηση Άγιο Φως» ώστε οι αναστάσιμες λαμπάδες να ανάβουν με την άρτι αφιχθείσα φλόγα.

Από το 2002 το Υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε την οργάνωση αλλά και το οικονομικό κόστος της αεροπορικής μεταφοράς του «Αγίου φωτός» με ειδική πτήση στην Αθήνα και τις ειδικές πτήσεις της πολιτικής και πολεμικής αεροπορίας σε διάφορες Μητροπόλεις ανά την Ελλάδα με ακόμα μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση.

Έτσι και φέτος δεκάδες πτήσεις θα προσαρμόσουν τις ώρες αναχώρησής τους από την Αθήνα ώστε το Άγιο Φως να φτάσει εγκαίρως σε Ιωάννινα, Κέρκυρα, Κεφαλλονιά, Ζάκυνθο, Μύκονο, Σάμο, Κω, Μυτιλήνη, Ηράκλειο, Χίο, Σαντορίνη, Καβάλα, Θεσσαλονίκη και Ρόδο.

Για τα υπόλοιπα αναλαμβάνει στη συνέχεια η Αστυνομία και το Λιμενικό που διαθέτουν οχήματα και ταχύπλοα ώστε το Φως να μεταφερθεί σε πόλεις και μικρότερα νησιά ενώ δεν λείπουν και οι «χορηγοί» όπως στην περίπτωση γνωστού εφοπλιστή που κάθε χρόνο ναυλώνει ιδιωτικό αεροπλάνο και με δικά του έξοδα μεταφέρει την φλόγα στην Σκιάθο.

Και ενώ όλη αυτή η κινηματογραφική επιχείρηση δεν μετρά παρά δυο δεκαετίες ζωής έχει πάρει καταχρηστικά τον ορισμό της «παράδοσης».

Μια «παράδοση» που στήθηκε πάνω στην ιδέα ενός τουριστικού γραφείου και πήρε την μορφή της πολιτικοθρησκευτικής υπερπαραγωγής.

Αξίζει πάντως να σκεφτεί κανείς πως η αυθεντικότητα της ιδέας παραμένει αυστηρά ελληνική καθώς κανένα άλλο ορθόδοξο κράτος στον κόσμο δε ναυλώνει αεροσκάφος για να μεταφέρει το Φως, ούτε φυσικά το υποδέχεται ως αρχηγό κράτους.

Μοναδική εξαίρεση η Κύπρος που από το 2013 αποφάσισε να ακολουθήσει το ελληνικό παράδειγμα της αερομεταφοράς του Αγίου Φωτός χωρίς όμως υποδοχή αρχηγού κράτους.

Η ελληνική πρωτοτυπία εκτός από την «Ένωση Άθεων» που χρόνια τώρα ζητά να σταματήσει να πληρώνουν οι φορολογούμενοι το κόστος της μεταφοράς δεν έχει αποφύγει την κριτική ακόμη και ανθρώπων της ίδιας της Εκκλησίας όπως του Μητροπολίτης Ναυπάκτου, Ιερόθεου που έχει σταθεί επικριτικός για το τελετουργικό αυτό, το οποίο είχε χαρακτηρίσει σαν πρόκληση, υποστηρίζοντας πως «δεν μπορούμε να θέσουμε το Άγιον Φως στην ίδια θέση με τον αρχηγό Κράτους, διότι δεν αποτελεί μια εξουσία τεταγμένη για να εξυπηρετεί μεταπτωτικές καταστάσεις».

Εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα με αφορμή ένα άρθρο του Νίκου Δήμου, ο «Φωτεινός Αρχηγός Κράτους» έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό με βουλευτές, πολιτευτές, υποψήφιους και δημοσιογράφους να χτυπιούνται στα τηλεοπτικά παράθυρα για την ιερή πτήση, το κόστος και την υπερβολή των τιμών αρχηγού κράτους.

Οι καυγάδες μάλιστα δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν το παραδοσιακό ξύλο που πέφτει κάθε Μεγάλο Σάββατο στον Ναό της Αναστάσεως ανάμεσα σε Ορθόδοξους και Κόπτες για το ποιος θα πάρει πρώτος το Φως από το κερί του Πατριάρχη Ιεροσολύμων την ώρα που βγαίνει το θαύμα από τον Πανάγιο Τάφο.

Για την ιστορία του «θαύματος» οι πρώτες αναφορές για την τελετή ανάγονται στον 2ο αιώνα μ.Χ. και μιλούν για μια απλή συμβολική αναπαράσταση και τίποτε άλλο.

Αυτή η ιστορία κράτησε χρόνια.

Μέχρι που έφτασαν στους Άγιους Τόπους οι Σταυροφόροι.

Έτσι, η απλή τελετή με το συμβολισμό της έδωσε τη θέση της στο «θαύμα» της «χρυσοτόκου τελετής», όπως τη χαρακτηρίζει ο ιστορικός Κυριάκος Σιμόπουλος και από το 1118 μ.Χ πέρασε σε ελληνικά χέρια.

Πηγή: vice.com