Ο «τσάρος» Πούτιν, ο «σουλτάνος» Ερντογάν και... εμείς

Καρακούσης Αντώνης 26 November, 2015 ΓΝΩΜΕΣ

Ο «τσάρος» Πούτιν, ο «σουλτάνος» Ερντογάν και... εμείς

Φωτο:e-typos.com

O νέος «τσάρος» της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν ανέλαβε πριν από μερικούς μήνες την πρωτοβουλία να επέμβει στη κρίση της Συρίας, ξεπερνώντας τις αναστολές και την υποκρισία της Δύσης.

Αναγνώρισε με τρόπο καθαρό την απειλή του Ισλαμικού Κράτους, την ενέταξε στον πόλεμο πολιτισμών, κατηγόρησε ευθέως τους αφανείς αλλά γνωστούς σε όλους χρηματοδότες του ISIS και άρχισε μεθοδικά και οργανωμένα τις αεροπορικές επιδρομές πλήττοντας κυρίως οικονομικούς στόχους και βεβαίως τις μεταφορές πετρελαίου προς την Τουρκία.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ρώσος πρόεδρος είχε τους λόγους του. Ήθελε κατ' αρχήν να διασφαλίσει τα ρωσικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή, να αντιμετωπίσει το τρομοκρατικό μέτωπο που απειλεί κι αυτόν με τους συγγενείς θυλάκους του Καυκάσου, να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες στην άτολμη και ασθμαίνουσα Ευρώπη και να διεκδικήσει έτσι την άρση του εμπάργκο των Βρυξελλών μετά την ουκρανική κρίση.

Τα μεγάλα τρομοκρατικά γεγονότα, πρώτα της ανατίναξης του ρωσικού αεροπλάνου πάνω από τη χερσόνησο του Σινά και ακολούθως η σφαγή του Παρισίου δικαίωσαν την επιλογή του.

Στη βάση ακριβώς της ρωσικής επέμβασης κατά του ISIS ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ προσπαθεί να οικοδομήσει διεθνές μέτωπο κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Και εκεί που τα πράγματα έπαιρναν ένα δρόμο ήλθε η τουρκική περιπλοκή. Ο νέος ''σουλτάνος'' Ταγίπ Ερντογάν ένοιωσε πολύ άβολα όταν είδε να εξελίσσεται η ρωσική παρέμβαση στη Συρία. Θεωρεί τη γειτονική του χώρα κάτι σαν μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας και δεν μπορεί να ανεχθεί λύσεις εκεί χωρίς τη συμμετοχή του. Με την οργανωμένη κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού θέλησε να μεταδώσει προς πάσα κατεύθυνση ότι ''χωρίς εμένα λύση δεν υπάρχει στη Συρία''.

Έχει κι αυτός τους λόγους του. Δεν θέλει τον Ασαντ, στήριξε το ΙSIS, επεδίωκε μέσω αυτών να εξολοθρεύσει τους Κούρδους της Συρίας και ακόμη ορέγεται τα πετρέλαια της Μοσούλης και της ευρύτερης ζώνης που ελέγχουν οι τζιχαντιστές και τα οποία αποτιμώνται ως περιουσιακό στοιχείο κοντά στα 2 τρισ. δολάρια.

Ωστόσο, η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αποδεικνύεται απόλυτα ριψοκίνδυνη επιλογή. Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας.

Οι μεταξύ τους συναλλαγές ξεπερνούν ετησίως τα 45 δισ. δολάρια και ο Ερντογάν ήταν ο περισσότερο ωφελημένος από το ευρωπαϊκό εμπάργκο κατά της Μόσχας. Ταυτόχρονα περίπου 4,5 εκατ. ρώσοι τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο τη γειτονική χώρα. Η ζημία στην τουρκική οικονομία μπορεί να είναι πολύ μεγάλη και ικανή να καταρρίψει τις προσδοκίες μελλοντικών κερδών από την ενδεχόμενη εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας που σήμερα ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος.

Το χειρότερο όμως για τη γείτονα είναι ότι με την ενέργειά της κατατάσσεται μαζί με τη Σαουδική Αραβία στη χωρία των φιλοτζιχαντικών χωρών. Ήδη ο Πούτιν κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι μεθοδεύει την ισλαμοποίηση της Τουρκίας και την τοποθέτησε σε κάδρο μαύρο και σκοτεινό.

Κακά τα ψέματα, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού, η περιπλοκή στη Μέση Ανατολή λαμβάνει άλλες διαστάσεις, γίνεται βαθύτερη και περισσότερο επικίνδυνη.

Τίποτε πλέον δεν εγγυάται την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Το δυστύχημα είναι ότι εμείς είμαστε πολύ κοντά για να πιστεύουμε ότι θα τη βγάλουμε άβρεχτοι. Ηδη η Ελλάδα είναι στο δρόμο των τζιχαντιστών προς την Ευρώπη, μια πιεζόμενη Τουρκία μπορεί να κάνει τα πάντα και τα θέματα ασφάλειας που εγείρονται δεν επιτρέπουν εφησυχασμό.

Η Ελλάδα οφείλει να έχει τα μάτια της δεκατέσσερα σε αυτούς τους τόσο προβληματικούς νέους καιρούς.