Και όμως οι μολώχες τρώγονται

Ποιός είπε πως οι μολόχες, είναι μόνο για τα γουρούνια;
Αντίθετα, οι παλιοί τις συμπεριελάμβαναν στα φαγητά τους, και τις έκαναν κυρίως γιαχνί, ή σκέτες είτε μαζί με άλλα γιαχνερά!
Μπορεί να ακούγεται σήμερα περίεργο, ίσως κουφό θα το θεωρούσε κάποιος, να του πεις να φάει οι μολόχες, που κάποτε ήταν αγαπημένη τροφή των χοίρων!
Θα αλλάξει όμως σίγουρα γνώμη, αν του προσφέρεις ένα εξαίρετο γιαχνάκι μολόχες με κοτόπουλο, είτε με αρνάκι, είτε με χοχλιούς, με χοιρινό, με μοσχαράκι, και φυσικά μπορούν να προστεθούν και πατάτες.
Κάποια πολύ παλιά φαγητά έχουν καταργηθεί οριστικά, τώρα και 80 με 100 χρόνια, και δεν ξέρω το γιατί. Τρία τουλάχιστον από αυτά, τα γνωρίζω, τα οποία έφτιαχναν ταχτικά οι παλιοί, σήμερα δεν τα γνωρίζει κανείς!
Το ένα είναι κρέας με μολόχες, το άλλο είναι κρέας με αγκαβάνους, και το τρίτο κρέας με ακολιά, δηλαδή το καρδουλάκι του φυτού που κάνει την τσίχλα, και είναι αρωματικό και εύγευστο.
Αν υπήρχαν και κερατολάχανα και χαμοκάριδα, θα πρόσθετα και αυτά δύο, κρέας με κερατολάχανο γιαχνί, και κρέας με χαμοκάρυδα το ίδιο. Οπότε θα είχα τα 5 πιο σπάνια φαγητά της Κρήτης!
Αν τα καταφέρω πάντως και τα φτιάξω και τα πέντε, θα μπορούσα να δώσω μια θαυμάσια ιδέα, ώστε να ανοίξει επιτέλους ένα "λαογραφικό εστιατόριο", το οποίο θα σερβίρει αυτά τα χαμένα φαγητά, άντε και μαγεργιά ή τσιγαρίδες, και άλλα που έχουν χαθεί από το κρητικό πιάτο! 
Και ποιος δεν θα ήθελε να γευτεί αυτά τα εξαίρετα φαγητά?
Ο μέγας «σεφ» πάντως ο μακαρίτης πατέρας μου, είχε φτιάξει κάποτε το πρώτο, δηλαδή μολόχες με κατσικάκι, και με έκανε να αγαπήσω πολύ αυτό το φαγητό. Το είχε φτιάξει δύο φορές στη ζωή του με βάση τις τρυφερές μολόχες, δηλαδή τα βλαστάρια τους.
Τις είχε φτιάξει με κατσικάκι, και όσοι έτυχε τότε να δοκιμάσουν, ομολόγησαν, πως ήταν νοστιμότατο φαγητό, που παρόμοιο δεν είχαν ξαναφάει!
Το επεχείρησα λοιπόν και εγώ, ενθυμούμενος πάνω κάτω τον τρόπο διαδικασίας, που είχε ακολουθήσει και εκείνος.
Τούτη την εποχή στα μέσα του χειμώνα, οι μολόχες είναι εύρωστες και τρυφερές και φυσικά άφθονες!
Για να βοηθήσω την κατάσταση στην περίπτωση που κάποιος το επιχειρήσει, θα αναφέρω δυο λόγια.
Αν βρεθούμε σε χωράφι με πολλές τρυφερές μολόχες, τους κόβουμε τις κορυφές από πέντε έως επτά εκατοστά όπως είναι, και τις πάμε σπίτι.
Στο σπίτι μας αφαιρούμε όλα τα φύλλα έως την κορυφή.
Στη συνέχεια αφαιρούμε με ένα μαχαιράκι, το εξωτερικό περίβλημα από τα βλαστάρια μας. Εγώ ήθελα να φτιάξω τις μολόχες μου με κατσικάκι.
Τα έχουμε έτοιμα μαζί με τι πατάτες μας κομμένες σε κομμάτια για γιαχνί.
Αν θέλουμε βέβαια, βάζουμε και άλλα χορταρικά, καθώς καικολοκυθάκια, αν και καλύτερα θα πήγαιναν μικρά κομμάτια από αγκιναρόφυλλα καθαρισμένα.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά λίγο πολύ.
Τσιγαρίζουμε δηλαδή με κρεμμύδι το κρέας, εγώ έβαλα και άγρια πρασάκια, και σταφυλίνακα για περισσότερες νοστιμιές!
Αμα ψήθηκε το κρέας, ρίχνοντας του νερό, αφότου τσιγαρίστηκε, στη συνέχεια έριξα τα χορταρικά και τις μολόχες μέχρι να ψηθούν καλά.
Εγώ έριξα και ντομάτα, αλλά μόνο στα σαλιγκάρια, στο κρέας έβαλα λεμόνι, γενικά ότι αρέσει στον καθένα.
Τελικά μου βγήκε πολύ καλό το φαγητό μου, και το επανέλαβα και μια άλλη μέρα, αλλά αυτή τη φορά με σαλιγκάρια!
Όποιος θέλει το δοκιμάζει, μια και οι μολόχες είναι ακίνδυνες όπως και το 90℅ από τα χορταρικά της φύσης, δεν έχει να χάσει τίποτα, και θα του φύγει η απορία, πως είναι να δοκιμάζει ένα αρχαίο φαγητό!
Άμα πάντως φτιάξω και τα άλλα δύο παλαιινά φαγητά, θα σας πω το αποτέλεσμα και τις παρατηρήσεις μου για την παρασκευή τους, αλλά και τη γνώμη μου σχετικά με τη γεύση τους!

Κείμενο φωτογραφίες: Γεώργιος  Χουστουλακης

Δείτε επίσης

Δεν υπάρχουν καταχωρήσεις