Επιτήρηση παιδιών: Σε ποια ηλικία είναι ασφαλές να χαλαρώνει…

20 December, 2018 ΥΓΕΙΑΑΡΘΡΑ

Επιτήρηση παιδιών: Σε ποια ηλικία είναι ασφαλές να χαλαρώνει…

Είναι γεγονός ότι όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια. Το ζει αυτό κάθε μητέρα και κάθε πατέρας που έχουν παραπάνω από ένα! Άλλα χρειάζονται συνεχή επιτήρηση ακόμα και στην εφηβεία τους, καθώς συνηθίζουν τις επιπολαιότητες και αργούν να ωριμάσουν, κι άλλα είναι πάντα προσεκτικά και "ώριμα" για την ηλικία τους ακόμα από τη νηπιακή φάση. Υπάρχουν λοιπόν γενικές οδηγίες αλλά οι γονείς οφείλουν να τις τροποποιούν κατά περίπτωση...

Από τη στιγμή που θα κάνει το πρώτο του βηματάκι γύρω στα πρώτα του γενέθλια, μέχρι να φτάσει το νωρίτερο τα 15-16 έτη και να βγαίνει τα βράδια με τους φίλους του, το παιδί χρειάζονται οπωσδήποτε κάποιου είδους επιτήρηση και καθοδήγηση στην καθημερινότητά του. Είναι φυσιολογικό αυτό καθώς πρέπει να μάθει τον κόσμο και τους κινδύνους γύρω του...

Τα δύο τραγικά παραδείγματα των τελευταίων μηνών κατά τα οποία χάθηκαν στην άσφαλτο τρεις 15χρονοι που αποφάσισαν να κάνουν μόνοι τους βόλτα με το αυτοκίνητο ενός γονέα, και το 6χρονο αγοράκι που θρηνούμε από χθες καθώς απαγχονίστηκε μέσα στο σπίτι του παίζοντας, είναι "μαύρα" παραδείγματα προς αποφυγή.

Οι κίνδυνοι

Οι κίνδυνοι πτώσης από μεγάλο ύψος, πυρκαγιάς, ηλεκτροπληξίας, τραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα, τροχαίου, από επαφή με άγρια ζώα ή "άγριους" ανθρώπους, είναι αντικείμενα συζήτησης και εκμάθησης από γονείς, συγγενείς και διδασκάλους! Αλλά ενώ σε κάποια 3χρονα αρκεί να πει ο γονιός μια φορά "τζιζ" για την πρίζα και το καυτό νερό, σε κάποια αρκετά μεγαλύτερα παιδιά, η υπερκινητικότητα, η αυξημένη περιέργεια, η ανωριμότητα, η έλλειψη άλλων παιχνιδιών, μπορεί να οδηγήσει σε τραγωδία από τη μία στιγμή στην άλλη!

Το πιο σημαντικό είναι η βοήθεια ειδικού

Ο γονιός οφείλει λοιπόν - ειδικά αν το παιδί του ανήκει στη δεύτερη κατηγορία- να συμβουλευτεί ειδικό παιδοψυχολόγο για τους τρόπους που υπάρχουν να βοηθηθεί το παιδί να ωριμάσει πιο γρήγορα και να μάθει τον κόσμο και τους κινδύνους που κρύβονται σε αυτόν. Ακόμα όμως κι αν δεν έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί έναν ειδικό, ο γονέας δεν είναι ασφαλές να αφήνει χωρίς επιτήρηση το "ζωηρό" παιδί και πρέπει να το καθοδηγεί συνεχώς εξηγώντας του τους κινδύνους γύρω του... Ο συνεχής διάλογος, η εξήγηση για κάθε απαγόρευση, η εμπειρική ενασχόληση με τα επικίνδυνα πράγματα (πχ να του δείχνει πόσο μπορεί να κόψει ένα μαχαίρι), είναι μεν κουραστικά για έναν γονέα που εργάζεται και έχει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, αλλά είναι ζωτικά για την ανάπτυξη του κάθε παιδιού.

Κι ένα παράδειγμα

Για να καταλάβουμε πόσο το "κακό" παραμονεύει ένα παιδάκι, θα σας αναφέρω ένα σοκαριστικό αληθινό παράδειγμα που μου διηγήθηκαν χθες: Ένας πατέρας, έδωσε μικρό μαχαιράκι στον 5χρονο γιο του για να ανοίξει πιο εύκολα τα δώρα που τον περίμεναν για τα γενέθλιά του. Και ο πατέρας έμεινε δίπλα στο παιδί. Αλλά σε μια απότομη κίνηση με δύναμη σε κάποιο κουτί, το μαχαίρι ξέφυγε από το κουτί και μπήκε στο μάτι του παιδιού το οποίο και τυφλώθηκε. Τι άλλο να πεις;