Τυμπάκι: O θερισμός και το αλώνισμα παλιά...
Aπο τις κουραστικές αλλά και γραφικές δουλειές του Τυμπακιανού Γεωργού
Ο θερισμός και το αλώνισμα ήταν απο τις πιο κουραστικές αλλα γραφικές δουλειές του του Τυμπακιανού Γεωργού, γιατί κάτω απο τις καυτερές ακτίνες του ήίου, ήταν υποχρεωμένος όλη τη μέρα να εργασθεί σκληρά. Οι γυναίκες φορώντας τις άσπρες μπολίδες, η μια δίπλα στην άλλη, θέριζαν τα στάχυα με τα δρεπάνια τους, ανάμεσα στα οποία πολλές φορές βρίσκονταν αρκετά άγρια αγκάθια και μάτωναν τα χέρια τους. Αυτές όμως συνέχιζαν απτόητες να θερίζουν τα σιτηρά και να τα κάνουν δεμάτια. Οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεπαν αναβολή και καθυστέρηση. Οι άνδρες συγχρόνως έπρεπε να κουβαλήσουν τα στάχυα με τα ζώα στο αλώνι, όπου έπρεπε να αλωνσιθούν, συνήθως με τα βόδια ή με το μουλάρι που τραβούσαν μέσα σ'αυτό κυκλικά, ένα πολ μεγάλο και βαρύ βολόσυρο, με μικρά οδοντωτά πριονάκια απο κάτω. Ορισμένες φορές τα βόδια- και περισσότερο το μουλάρι- αγρίευαν απο την πολλή ζέστη και τα ενοχλητικά έντομα (μύγες κ.α) που αφθονούσαν τότε, αφηνίαζαν και τρέχοντας έξω απο το αλώνι, τραβώντας μαζί τους και το βολόσυρο, προσπαθούσαν να βρούν κάπου, κάποια δροσιά, για να δροσισθούν και να ηρεμήσουν.
Τέλος γινόταν το λίχνισμα, όταν το επέτρεπε ο καιρός, για να χωρίσει ο καρπός απο το άχυρο. Αυτή ήταν η πιο κουραστική, γιατί εκτός που χρειαζόταν μεγάλη τέχνη,όταν ο άνεμος δεν ήταν ευνοϊκός, τα άχυρα έπεφταν στο πρόσωπο του λιχνιστή ή ξανά πάλι στο ίδιο σημείο.
Ο υπομονετικός όμως και ακούραστος γεωργός τα υπόφερε όλα με καρτερικότητα. όταν πια καθάριζε ο καρπός απ' το άχυρο, τον έκανε ένα σωρό, σαν ένα κανονικό κώνο και χάρασσε στην κορυφή του ένα μεγάλο σταυρό. Ο ίδιος μετά, με ολόκληρη την οικογένεια του, γονάτιζε, έπιανε μια φούχτα κριθάρι ή σιτάρι και το φιλούσε ευχαριστώντας το θεό που του έδωσε " τον επιούσιο άρτο", 'εστω και με πολύ κόπο και ιδρώτα.
Από το κριθάρι και το σιτάρι θα γινόταν αργότερα το πολύτιμο ψωμί που ήταν η κυριότερη τροφή του ανθρώπου τότε.όσα περισσότερα δημητριακά έβγαζε κάποιος, τόσο περισσότερο πλούσιος εθεωρείτο.
(Απόσπασμα απο το βιβλίο του Αλκιβιάδη Σταυριανάκη " Το Τυμπάκι-Αναμνήσεις και βιώματα απο μια δύσκολη εποχή")
Φωτογραφία Γ. Κηλαιδάκη
Δείτε επίσης
-
Δεν υπάρχουν καταχωρήσεις
Σχετικά άρθρα
- ΤΥΜΠΑΚΙ (1941-1944) Στοιχεία από το Χρονικό μιας Μαρτυρικής Πόλης (Μέρος Β’)
- Στη Βουλή η στέγη των σχολείων στο Τυμπάκι
- Εορτή της Αγίας Αικατερίνης σήμερα- γιορτή και στον ομώνυμο ναό στο Τυμπάκι
- Σε εξέλιξη τα έργα ασφαλτόστρωσης στο Τυμπάκι
- Κόμβος η Κρήτη υποθαλάσσιων καλωδίων οπτικών ινών-Στο επίκεντρο το Τυμπάκι
