φωτο:mesaralive.gr
Ο ήλιος σαν αναμμένη μπάλα, δύοντας πάνω από τα παξιμάδια, στέλνει το τελευταίο του δυνατό φως στο καμάρι των νοτίων παραλίων της Κρήτης, στο λιμάνι του Κόκκινου Πύργου Τυμπακίου και στην ευρύτερη την περιοχή της Καταλυκής και η νύχτα ετοιμάζεται να τα σκεπάσει με τα μαύρα της πέπλα.
Αύριο θα ξετρυπώσει καμαρωτός και υπερήφανος πάνω από τα βουνά της Αγίας Βαρβάρας για να τα φωτίσει, μαζί με το Τυμπάκι και τη γύρω περιοχή.
Όσο όμως ο ήλιος προσπαθεί να αναδείξει τις ομορφιές του Τυμπακίου, τόσο αυτό μέρα με τη μέρα βυθίζεται σε ένα απέραντο σκοτάδι.
Σε ένα σκοτάδι πού φαίνεται και τη μέρα και τη νύχτα. Σε ένα σκοτάδι υποβάθμισης και εγκατάλειψης από θεούς και ανθρώπους.
Από πού να γίνει η αρχή και πού να μπει το τέλος.
Από τους σαράβαλους δρόμους, πού τη νύχτα γίνονται πιο επικίνδυνοι για πεζούς και εποχούμενους λόγω λακούβων και έλλειψης φωτισμού, πού είναι τέτοιος ώστε να αναρωτιέται κανείς, στο Τυμπάκι βρίσκομαι, ή στο Λαγολιό του 1950.
Από την ανυπαρξία έργων υποδομής;
Ένας περιφερειακός δρόμος ξεκίνησε για την παράκαμψη του Τυμπακίου και την κατάληξή του στο «ΔΕΛΤΑ», στο δρόμο προς Αγία Γαλήνη και έμεινε μισοτελειωμένος με άγνωστη με προοπτική ολοκλήρωσης.
Ενέκρινε το Υπουργείο Οικονομικών και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας το έτος 2011 την παραχώρηση έκτασης παράλληλα με το αεροδρόμιο Τυμπακίου και σε επαφή με τον αιγιαλό για την κατασκευή ποδηλατόδρομου και πεζόδρομου με κατάληξη τον Αφραθιά, όνειρο πεντηκονταετίας και πλέον για τους Τυμπακιανούς να πάνε ξανά στα εδάφη των προγόνων τους, πού απαλλοτριώθηκαν το έτος 1950 για την κατασκευή του Αεροδρομίου Τυμπακίου και να δοθεί αναπτυξιακή ώθηση στην περιοχή και το αποτέλεσμα το βλέπουμε.
Ούτε δρόμος ανοίχθηκε, ούτε πιστεύω ότι θα ανοιχθεί ποτέ. Έχουν κατακλύσει το Λιμεναρχείο του Κόκκινου Πύρου Τυμπακίου αιτήματα τουριστικών πρακτόρων για ελλιμενισμό θαλαμηγών στο λιμάνι του Κόκκινου Πύργο Τυμπακίου με τουρίστες πού θα επισκέπττονταν μόνο τους αρχαιολογικούς και τουριστικούς χώρους της περιοχής μας( Φαιστός, Αγία Τριάδα, Κομός, Μάταλλα κ.λπ.), αλλά αυτό δεν είναι εφικτό, γιατί το λιμάνι θέλει μια μικρή εκβάθυνση, την οποία ποιος θα την κάνει.
Όλες οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν φύγει από το Τυμπάκι, το οποίο φαίνεται μόνο μέσα από τους πολιτιστικούς και άλλους συλλόγους του.
Και όλα αυτά διότι ο πρώην Δήμος Τυμπακίου, ενταγμένος αναγκαστικά στον Δήμο Φαιστού με τον Καλλικράτη, αδυνατεί να καταλάβει τη θέση πού του αξίζει.
Και αυτό δεν οφείλεται στους εκάστοστε δημοτικούς άρχοντες, τους οποίους δεν κατηγορούμε και στους οποίους δεν επιρρίπτουμε ευθύνες.
Όλοι έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν.
Άλλος πολύ και άλλος λίγο. Οφείλεται στο διοικητικό σύστημα, δηλαδή στον Καλλικράτη, ο οποίος ουσιαστικά έχει πεθάνει, γιατί δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους για τους οποίους θεσπίσθηκε.
Είτε αυτό οφείλεται στην έλλειψη κατάλληλων επιστημονικά προσώπων, είτε στην έλλειψη χρηματοδοτικών πόρων, ή και στα δύο.
Πώς μπορεί πράγματι ο Δήμος Φαιστού να ασχοληθεί με τον παράδρομο των Ματάλλων και ταυτόχρονα με τον παράδρομο του Ζαρού.
Είναι πάρα πολλά τα επί μέρους προβλήματα των δημοτικών διαμερισμάτων που είναι κατ΄ ουσίαν αδύνατη η επίλυσή τους, όπως θα ήταν αν υπήρχαν αυτόνομοι Δήμοι. Υπάρχει επίσης έλλειψη συντονισμού, πού καθιστά δυσκολότερο τον προγραμματισμό και την εκτέλεση των έργων, μικρών και μεγάλων.
Ένα επίσης αρνητικό στοιχείο του Καλλικράτη είναι η έλλειψη των αυτοδιοικητικών στοιχείων. Των στοιχείων δηλαδή εκείνων πού είναι απαραίτητα για την αυτοδιοίκηση ενός τόπου. Από τη στιγμή που εμφανίσθηκε ο άνθρωπος στη γη, τριών πραγμάτων την ανάγκη αισθάνθηκε.
Πρώτον της θρησκείας, γι αυτό και θεοποίησε βουνά, ποταμούς, αστραπές βροντές κ.λ.π, αισθανόμενος μικρός απέναντι στη δύναμή τους, της έκφρασης, γι αυτό και χάραζε ζωγραφίζοντας σε σπηλιές και βράχους, χόρευε και τραγουδούσε και της κοινωνικότητας, γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη να είναι ο ένας κοντά στον άλλο, για αλληλοβοήθεια και συναισθηματική στήριξη.
Γιαυτό δημιουργήθηκαν οικισμοί, χωριά και πόλεις. Όλες αυτές όμως οι κοινότητες ανθρώπων είχαν κοινά στοιχεία.
Και αυτά ήταν τα κοινά ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις και γενικά οποιαδήποτε έκφραση ή δραστηριότητα έφερνε τον ένα άνθρωπο κοντά στον άλλον, οτιδήποτε δηλαδή ήταν ικανό για να ταιριάξουν «τα χνώτα τους».
Συμβαίνει όμως αυτό με τον Καλλικράτη; Έχουμε τα ίδια χνώτα οι Τυμπακιανοί με τους Μοιριανούς και τους Ζαριανούς, οι οποίοι είναι αδέλφια μας και πρωτίστως Κρητικοί και με τους οποίους δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε και αντιστρόφως, έχουν τα ίδια «χνώτα» οι Μοιριανοί και οι Ζαριανοί με τους Τυμπακιανούς;
Και πρωτίστως: Έχουμε και έχουν τα ίδια συμφέροντα;
Αν κατασκευασθεί ένας δρόμος στις Μοίρες, οι Τυμπακιανοί και οι Ζαριανοί θα πουν καλώς έγινε ή θα πουν γιατί δεν έγινε στον τόπο μας; Αντιθέτως αν υπήρχε αυτόνομος Δήμος Τυμπακίου, δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε Τυμπακιανός πού θα αντιδρούσε. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ο λαός δεν ήταν και δεν ήταν ώριμος για να δεχθεί τον Καλλικράτη, ακόμη και αν δεν υπήρχε χρηματοδοτικό ή άλλο, όπως παραπάνω, πρόβλημα. Γιαυτό και η σημερινή Κυβέρνηση αποφάσισε την προώθηση αλλαγών στον «Καλλικράτη» με «χωροταξική αποκλιμάκωση των ΟΤΑ ώστε να γίνουν πλέον αποτελεσματικοί και να καλυφθεί το τεράστιο σημερινό έλλειμμα πρωτογενούς δημοκρατίας». Πράγματι όταν λέμε αυτοδιοίκηση, εννοούμε τη διοίκηση από μόνες τους κοινωνιών πού έχουν τα παραπάνω αυτοδιοικητικά στοιχεία.
Θα μπορούσε παραδείγματος χάριν να έχουμε Δήμο Μεσσαράς, με συνένωση του Δήμου Φαιστού με τους Δήμους Γόρτυνας και Κόφινα; Θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτός ο Δήμος, ή θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα Δήμος π.χ. Κρήτης, με συνένωση όλων των Δήμων του νησιού;
Όχι φυσικά, αφού, σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν μπορεί να λειτουργήσει ο Δήμος Φαιστού από μόνος του.
Ήλθε λοιπόν ή ώρα για αυτονόμηση, ανεξαρτητοποίηση του Τυμπακίου με τη δημιουργία του ΔΗΜΟΥ ΤΥΜΠΑΚΙΟΥ, πού μπορεί να συμπεριλάβει και χωριά, όπως επί Καποδίστρια.
Η διεκδίκηση όμως της δημιουργίας του Δήμου αυτού δεν πρέπει να γίνει όπως παλιά, με άκομψο, πρόχειρο και αναποτελεσματικό τρόπο, πού συμπεριελάμβανε και κινήσεις πού εκ των υστέρων κατακρίθηκαν από τους ίδιους τους εμπνευστές του, καθώς και από εκείνους πού συμμετείχαν σε αυτές (απομάκρυνση συρμάτων αεροδρομίου, μεταφορά πινακίδων κ.λπ.).
Πρέπει να γίνει με σχέδιο και πειστικά επιχειρήματα. Το Τυμπάκι υπήρξε ένας από τους αρχαιότερους δήμους, έγινε κοινότητα, μετέπειτα Δήμος και τώρα δυστυχώς Δημοτικό Διαμέρισμα. Π
οιο, το Τυμπάκι. Με τις τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης. Με πρωτογενή τομέα παραγωγής αξιοζήλευτο.
Με τη φύση να το έχει προικίσει με όλα τα καλά της. Βουνό έχει, κάμπο έχει, θάλασσα έχει και μάλιστα από τις μεγαλύτερες σε μήκος και ποιότητα πανελληνίως.
Τι θέλει; Να εξελιχθεί, να γίνει ο τόπος έλξης του νότου, πράγμα πού μπορεί να το πετύχει, όταν θα γίνει ανεξάρτητος Δήμος.
Και μην ξεχνάμε: Το έτος 1960 το Τυμπάκι είχε, αγρονομείο, αστυνομία και νοσοκομείο με μονάδα βραχείας νοσηλείας και το έτος 2015 δεν έχει τίποτα.
Τυμπάκι, Μάιος 2015.
Ραδάμανθυς
mesaralive.gr
