«Τρίζουν» τα θεμέλια των Κέντρων Δια Βίου Μάθησης
Τα θεμέλια των Κέντρων Δια Βίου Μάθησης «τρίζουν» αφού φαίνεται να σταματά η λειτουργία τους στο τέλος Ιουνίου, ενώ οι 6.500 εργαζόμενοι σε αυτά θα βρεθούν στο δρόμο.
Μπορεί τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης να προσφέρουν τα βέλτιστα στην εκάστοτε τοπική κοινωνία που λειτουργούν, ζωντανό παράδειγμα το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης του Δήμου Φαιστού που λειτούργησε πιλοτικά από την έναρξη της Δια Βίου Μάθησης Πανελλαδικά, ωστόσο όπως όλα δείχνουν η οικονομική κρίση και οι λάθος πολιτικές οδηγούν τον σημαντικό αυτό πυλώνα μάθησης στο κενό.
Η επιστολή των Περιφερειακών Στελεχών των Κέντρων Δια Βίου Μάθησης στην Ελλάδα, η οποία θέτει ανοιχτά ερωτήματα προς απάντηση στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και το Ι.ΝΕ.Δ.ΙΒΙ.Μ. σχετικά με το μέλλον χιλιάδων νέων ανθρώπων αλλά και το μέλλον της Δια Βίου Μάθησης στην Ελλάδα και η οποία είδε το φως της δημοσιότητας μέσω διαδικτύου, τα λέει όλα….
Η επιστολή
Όπως αναφέρεται στην επιστολή που δημοσιεύετε στην ιστοσελίδα aftodioikisi.gr, «Σημαία της νέας κυβέρνησης υπήρξε η επαναπρόσληψη των απολυμένων καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών.
393 γυναίκες αναγκάστηκαν να βγουν στην ανεργία και να αντιμετωπίσουν προβλήματα καθημερινής επιβίωσης.
Η νέα κυβέρνηση έσκυψε στα αιτήματα όλων των απολυμένων μονίμων δημοσίων υπαλλήλων και σε μία συμβολική κίνηση υποσχέθηκε την επαναπρόσληψή τους, την ίδια ώρα που χιλιάδες νέοι άνθρωποι, που κινδυνεύουν με απόλυση, παραμένουν αόρατοι.
Ο λόγος για τα 6500 περιφερειακά στελέχη και εκπαιδευτές των Κέντρων Δια Βίου Μάθησης του ΙΝΕΔΙΒΙΜ, που μετά από δύο χρόνια εργασίας σε θέσεις που εξυπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, βλέπουν το δρόμο της εξόδου, στις 30/6/2015, πριν ακόμη προλάβει να κλείσει το πρόγραμμα και να εξαντληθεί το κονδύλιο του ΕΣΠΑ και χωρίς καμία πληροφόρηση από τον φορέα για το χρόνο επαναλειτουργίας των Κ.Δ.Β.Μ..
Συγκεκριμένα, εδώ και δύο χρόνια το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες νέους σε ολόκληρη την Ελλάδα, διαφόρων ειδικοτήτων και με πλούσια τυπικά προσόντα, να εργαστούν στα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης ως περιφερειακά στελέχη ή εκπαιδευτές, πολλοί εκ των οποίων για πρώτη φορά.
Μάλιστα, αν και συμβασιούχοι, κλήθηκαν να σηκώσουν στις πλάτες τους το βάρος της οργάνωσης όλου του εγχειρήματος και να στήσουν κυριολεκτικά από την αρχή πάνω από 250 Κέντρα Δια Βίου Μάθησης στους Δήμους της χώρας, χωρίς καμία επιμόρφωση απ’ το φορέα πρόσληψης.
Με αξιοκρατικές διαδικασίες πρόσληψης και χωρίς να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, καθώς το πρόγραμμα χρηματοδοτείται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπήρξαν η ‘ψυχή’ της εκπαίδευσης ενηλίκων και κατάφεραν με επιτυχία να εγκαταστήσουν στη συνείδηση και στην καρδιά των Ελλήνων την αγάπη για τη δια βίου μάθηση, πράγμα άγνωστο στο ευρύ κοινό, ανεπαρκές και αποσπασματικό μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Ωστόσο, όπως σε όλες τις περιπτώσεις συμβασιούχων στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, που καλύπτουν τα οργανικά κενά του Δημοσίου, έτσι και στην περίπτωση αυτή αποτελούν αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαίωμα για αξιοπρεπή συνεχόμενη εργασία. Βλέπουν την πόρτα της εξόδου, μάλιστα, τη στιγμή που το κονδύλιo του ΕΣΠΑ, που λήγει στα τέλη Δεκεμβρίου του 2015, δεν έχει απορροφηθεί σε μεγάλο βαθμό και ενώ έχει εγκριθεί με το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014 - 2020» χρηματοδότηση για την επαναλειτουργία των Κ.Δ.Β.Μ., με πρόβλεψη για επαναπρόσληψη νέων στελεχών.
Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Είναι θέμα έλλειψης πολιτικής βούλησης και ευαισθησίας από την πλευρά της νέας κυβέρνησης ή διοικητικής ικανότητας του φορέα, καθώς η έλλειψη πόρων δεν αποτελεί δικαιολογία για μία Ελλάδα των ανεκμετάλλευτων ευκαιριών.
Τα περιφερειακά στελέχη ζητούν την παράταση της σύμβασής τους και τη γεφύρωσή της με το νέο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα, έτσι ώστε τα Κ.Δ.Β.Μ. να μην κλείσουν ούτε μια ημέρα.
Ζητούν να μην αντικατασταθούν με φουρνιά καινούριων συμβασιούχων, καθώς κρίνουν ότι αποτελεί κοινωνική αδικία όχι μόνο η απόλυση μονίμων υπαλλήλων του Δημοσίου αλλά και των συμβασιούχων, που επένδυσαν και έδωσαν την ψυχή τους για το χτίσιμο της δια βίου μάθησης στην Ελλάδα.
Ευκαιρίες απασχόλησης υπάρχουν μέσα στην οικονομική κρίση και θα πρέπει να δίνονται στους ανθρώπους που εργάζονται για την Ελλάδα, από όποια θέση και αν την υπηρετούν.