«Το κοινό μας μυστικό» από τον Πρόεδρο της ΔΡΩ Στέφανο Καργάκη

mesaralive.gr 14 December, 2016 ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΑΡΘΡΑ

«Το κοινό μας μυστικό» από τον Πρόεδρο της ΔΡΩ Στέφανο Καργάκη

Φωτο: Ομάδα ΔΡΩ

Με ένα άρθρο του στην ιστοσελίδα της ΔΡΩ bestidro.gr ο Πρόεδρός της Στέφανος Καργάκης, μιλά για το…. «κοινό μας μυστικό»…

Αναφέρεται στο πείραμα της λειτουργίας της Ανταλλακτικής βιβλιοθήκης στην πλατεία «Λεωνίδα Κλάδου» στις Μοίρες, και στα αποτελέσματα που τη φέρνουν σήμερα «γυμνή» από βιβλία, και «θύμα» βανδαλισμών και κλοπών… Ο Πρόεδρος της ΔΡΩ εκφράζει το θυμό του αλλά και την αποφασιστικότητά του πως σαν νέος της περιοχής θα συνεχίσει μαζί με τους συνοδοιπόρους του στην Ομάδα Νεολαίας Φαιστού ΔΡΩ να προσπαθούν και να ψάχνουν λύσεις σε κάθε τι που ανησυχεί και προβληματίζει….

Γράφει ο Στέφανος Καργάκης…

«ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΜΥΣΤΙΚΟ»

Πάντα πίστευα ότι ζούμε σε ένα πανέμορφο τόπο, με το παρελθόν να μας δείχνει ότι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά για ένα μέλλον με προοπτικές αφάνταστες για τα σημερινά δεδομένα. Αυτό ήταν άλλωστε και το κίνητρο να μην ακολουθήσω το ρεύμα της γενιάς μου και να επιστρέψω αμέσως μετά τις σπουδές μου εδώ και να δώσω όλο μου το είναι σε μια συνεχή προσπάθεια για να χτίσουμε εμείς αυτό το μέλλον. Γνώρισα νέους που έβλεπαν το ίδιο όραμα για αυτή την περιοχή και όλοι μαζί ψάχναμε και ψάχνουμε, ακόμη περισσότερους, κι ακόμη περισσότερους. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές οι οποίες τα γεγονότα μας έφεραν σε τέτοιο σημείο που χάναμε το πείσμα μας, το πείσμα εκείνο που έχουν όλοι οι νέοι και τους κάνει να θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Οι περισσότεροι, παρ’ όλες τις δυσκολίες δεν παραιτηθήκαμε ποτέ. Θυμώναμε για λίγο και συνεχίζαμε.

Ο λόγος που έγραψα σήμερα αυτές τις γραμμές είναι ότι βρίσκομαι για ακόμη μια φορά σε αυτό το σημείο. Σε αυτό το σημείο που μου έχει γίνει πλέον τόσο γνώριμο. Το γνωρίζω καλά. Ξέρω ότι ούτε τώρα θα χάσω το πείσμα μου, ξέρω ότι αυτό θα με πεισμώσει ακόμη περισσότερο να ψάχνω τη λύση. Έτσι για να αρχίσουμε να αναζητάμε λύση, σημαίνει ότι προηγουμένως έχουμε παραδεχτεί ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι υπαρκτό. Θεωρώ επομένως ότι ήρθε ο καιρός να παραδεχτούμε όλοι μας ότι υπάρχει πρόβλημα συμπεριφοράς σε αυτή την περιοχή. Ξέρετε νομίζω καλά τι εννοώ, αναφέρομαι στην συμπεριφορά μας προς το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Κάτι το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις αρχές που παίρνουμε από τους γονείς μας ή στις αρχές που δίνουμε στα παιδιά μας, στη συμπεριφορά μας απέναντι στα μικρά μας αδέρφια αλλά και σε κάποιον άγνωστο. Η συμπεριφορά ή αλλιώς η παιδεία είναι που χαρακτηρίζει μια εποχή ή μια κοινωνία. Και ενώ αυτό ακριβώς νομίζω ότι είναι το κοινό μας μυστικό, όλοι έχουμε δηλαδή πρόβλημα, ελάχιστοι είναι αυτοί που βάζουν το δικό τους λιθαράκι για την μεγάλη αλλαγή.

Αυτό όμως που μου προκαλεί τον θυμό και με κάνει να θέλω να το πω δημόσια δεν είναι η ύπαρξη του προβλήματος, είναι ότι κλείνοντας ο κύκλος μετά από ένα σπουδαίο πείραμα δυο ετών σχετικά με την συμπεριφορά μας, είμαι εξοργισμένος από το μη επιθυμητό αποτέλεσμα του πειράματος. Κι ας είναι αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα που θα με κάνει να συνεχίσω ακόμη πιο πεισμωμένος να προσπαθώ να αλλάξω αυτά που με ενοχλούν.

Το πείραμα.

Φτιάξαμε μια ανταλλακτική βιβλιοθήκη, ελεύθερη και προσβάσιμη σε όλους. Ξεκίνησε στις αρχές Δεκεμβρίου 2014 και βρίσκονταν στην πλατεία Λεωνίδα Κλάδου έξω από το δημαρχείο Μοιρών. Οι κανόνες απλοί. Τα βιβλία που δεν μου χρειάζονται τα αφήνω στην συγκεκριμένη βιβλιοθήκη για να μπορεί να τα δανειστεί κάποιος άλλος. Και αυτός ο άλλος που θα δανειστεί το βιβλίο αλλά δεν έχει κάποιο να αφήσει, θα επιστρέψει αυτό που πήρε μόλις το ολοκληρώσει.

Επίπεδο ελέγχου, μηδέν. Όχι κάμερες, όχι βιβλία καταγραφής, όχι κλειδαριές.

Θεωρήσαμε ότι το βιβλίο που είναι το νούμερο ένα μέσο για να αλλάξει τον κόσμο δεν θα πέσει θύμα απαγωγής ή βανδαλισμού. Όπως το ίδιο θα συνέβαινε και στον χώρο που το φύλαγε.

Αρχικός στόχος, να καταφέρει να λειτουργήσει για έναν χρόνο. Πράγμα που έγινε σε μεγάλο βαθμό. Αποδείχτηκε όμως ότι αυτοί που έπαιρναν βιβλία χωρίς να τα επιστρέψουν ήταν περισσότεροι από εκείνους που άφηναν βιβλία. Καταφέραμε να λύσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα προσπαθώντας μέσα από δωρεές να εμπλουτίζουμε συνεχώς την βιβλιοθήκη μιας και το γεγονός ότι δεν είχε ζημιές αλλά αρκετοί έπαιρναν βιβλία για να διαβάσουν μας ικανοποιούσε. Δυστυχώς δεν συνέβη το ίδιο και την επόμενη χρονιά. Τώρα, δυο χρόνια μετά, η βιβλιοθήκη έχει καταστραφεί εντελώς από βανδαλισμούς, έχει κλαπεί οτιδήποτε μπορούσαν να αφαιρέσουν και δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο.

Και κάπου εδώ είναι που πρέπει σαν αναλυτής ενός πειράματος να σας αναφέρω και τα συμπεράσματά του συγκεκριμένου κοινωνικού πειράματος. Αλλά αντί αυτού θα κλείσω με την φράση ‘’τα συμπεράσματα δικά σας’’, ας βγάλει ο κάθε ένας τα δικά του συμπεράσματα και ας αναλογιστεί πόσο είναι το μερίδιο ευθύνης του όχι για την καταστροφή της βιβλιοθήκης αλλά για την διαμόρφωση της κοινωνίας μας μέσω της συμπεριφοράς του.