Τοπικά νέα

Θα μιλήσουμε εμείς για εμάς ή θα αφήσουμε τους άλλους

19 January, 2019 ΑΡΘΡΑ

Θα μιλήσουμε εμείς για εμάς ή θα αφήσουμε τους άλλους

Σε λίγες μέρες η εκτελεστική εξουσία θα αποφασίσει για τη ροή των ιστορικών πραγμάτων που μας αφορούν άμεσα και παράλληλα θα επηρεάσουν τον τρόπο σκέψης, τη συνείδηση και την υπόσταση των επόμενων γενεών.

του Κώστα Δαμαβολίτη

Η πολιτική τάξη την οποία εκλέξαμε με την ψήφο μας, καλείται να αποφασίσει για ένα τόσο σοβαρό εθνικό ζήτημα όπως είναι το θέμα της ονομασίας την Μακεδονίας και πρέπει πριν αποφασίσει σήμερα, να λάβει υπόψη το χθες και το αύριο. Να κοιτάξει πίσω στην κοιλάδα του χρόνου του χθες και να δει τα κορμιά που κείτονται με τα μάτια ανοιχτά. Αυτά τα φιλότιμα κορμιά που διαλέξανε το δύσκολο δρόμο της θυσίας, για να έχουμε εμείς σήμερα το δικαίωμα της επιλογής, το δικαίωμα της ελευθερίας. Να ατενίσει στο μέλλον σε έναν ορίζοντα με ένα φωτεινό αύριο για τα παιδιά, που οι ζυμώσεις θρέφουν μέσα τους τώρα πριν να κατασταλάξουν στην ταυτότητα και το είναι τους και να αναλογιστεί την ευθύνη του σήμερα στο τι θα αποφασίσει.

Όταν όμως τα πάθη της πολιτικής τάξης έχουν φέρει την πώρωση που έχει διαβρώσει τόσο πολύ την ψυχή, την καρδιά και το σώμα, η κρίση λαθεύει. Και όταν στη δημοκρατία οι πολιτική τάξη λαθεύει στην κρίση της και ιδιαιτέρως στα εθνικά θέματα, η κοινωνία πρέπει αντανακλαστικά να σηκώσει άμυνες για να την ανατάξει.

Αυτή η Κυριακή στις 20 του Γενάρη δεν θα είναι σαν τις άλλες, ο χρόνος αυτή την Κυριακή συσσωρεύεται και η πυκνότητα του έχει άλλη ουσία. Όλοι εμείς οι πολλοί –έτσι όπως το αποτυπώνουν και οι δημοσκοπήσεις– που είμαστε αντίθετοι σε αυτό το εθνικό έγκλημα, που πάει να διαπράξει η κυβέρνηση σε βάρος της Μακεδονίας, θα ασκήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα που μας δίνει η δημοκρατία να διαμαρτυρηθούμε ειρηνικά στην πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα. Την Κυριακή όλοι όσοι αισθάνονται δημοκράτες πατριώτες πρέπει να είναι εκεί, όχι μόνο για το κεντρικό σύνθημα της συγκέντρωσης, «δημοψήφισμα για την Μακεδονία» αλλά και για την μεγάλη ευθύνη που έχουν απέναντι στην κοινωνία και στην πατρίδα για να δείξουν ότι αυτή οι έκφραση είναι η μέση οδός της δημοκρατίας.

Όσο ο μέσος πολίτης δεν καλύπτει πλήρως αυτήν την κοινωνική και παράλληλα εθνική ανάγκη έκφρασης, θα δίνει χώρο να εισχωρήσουν χρυσαυγίτες και ακροδεξιοί που θα θελήσουν με πατριδοκάπηλο αίσθημα να καπελώσουν την εκδήλωση. Με κανένα τρόπο δεν πρέπει τα υγιή μέλη του κοινωνικού σώματος να μείνουν ανενεργά, γιατί τότε τα αρρωστημένα μέλη έστω και αν είναι μειοψηφία θα προσπαθήσουν να δώσουν τον τόνο.

Έχω βέβαια και μεγάλη περιέργεια να δω τί θα κάνουν οι συντοπίτες μου οι Κρήτες και ιδιαιτέρως το κομμάτι της υπαίθρου που αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο τα εθνικά θέματα μίας και στα περισσότερα σπίτια σε κάθε χωριό έχουν και από ένα εθελοντή πρόγονο, χαμένο στους εθνικο-απελευθερωτικούς αγώνες κορνιζωμένο σε κάθε σπίτι. Όταν η εκάστοτε κυβέρνηση ψαλίδιζε από λίγο έως πολύ τα προνόμια τον αγροτών και των κτηνοτρόφων όλοι έβαζαν την αντάρτικη φορεσιά τους, βάζανε κεφαλομάντηλα και γκιλότες έπαιρναν τις κατσούνες και συντεταγμένα έβγαιναν στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν. Τώρα που έχουμε να κάνουμε με ένα εθνικό θέμα τόσο σπουδαίο και έχει να κάνει με την υπόσταση μας, θα δείξουνε την παλικαριά και την λεβεντιά της Κρήτης ή θα σχολιάσουν εκ του μακρόθεν κάνοντας υψηλή κριτική με κομπολόι, τσιγαριά παχιά και το κινητό στη ρεμίζα του τραπεζιού δίπλα από το καραφάκι της τσικουδιάς;

Ότι και αν επιλέξουμε, και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας, θα πρέπει όλοι μας να λάβουμε ένα πολύ σοβαρό πράγμα υπόψη μας: Στην ερώτηση που θα μας υποβάλουν αύριο τα παιδιά μας, «εσύ μπαμπά τι έκανες όταν συντελούνταν όλα αυτά;» κάτι θα πρέπει να απαντήσουμε…