Αρθρογραφία

Τα έθιμα του Δεκαπενταύγουστου στην Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα

15 August, 2023 ΑΡΘΡΑ

Τα έθιμα του Δεκαπενταύγουστου στην Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα

Η Παναγία καταγόταν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας είναι η μητέρα του Ιησού Χριστού και αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα της Χριστιανοσύνης καθώς κατέχει ιδιαίτερη θέση στη χριστιανική διδασκαλία και πίστη.

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση η Παναγία γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ και ήταν κόρη του Ιωακείμ και της Άννας, που καταγόταν από το βασιλικό γένος του Δαυίδ ενώ έζησε άλλα 11 χρόνια μετά το Θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Ήθη, έθιμα και εδέσματα

Με ιδιαίτερη ευλάβεια και λαμπρότητα γιορτάζεται ο Δεκαπενταύγουστος και στην Μεγαλόνησο. Το κύριο έδεσμα στο γιορτινό τραπέζι είναι το κόκκινο κρέας. Στα Χανιά προσθέτουν στην κατσαρόλα και κόκορα ή κοτόπουλο συνοδεύοντάς το πάντοτε με πιλάφι, ενώ καταναλώνεται και κρέας ψημένο είτε σε φούρνο με κληματόβεργες, είτε στη θράκα, ενώ σε κάποια χωριά συναντάμε και το αντικριστό. Στο Ρέθυμνο, τα πιάτα γεμίζουν με μπουρέκια, αντικριστό στη φωτιά, αρνίσιο κρέας, πιλάφι, μυρωδάτα χειροποίητα λουκάνικα, μακαρόνια με τριμμένο ξερό ανθότυρο, ντολμαδάκια με γιαούρτι, κολοκυθοανθούς γεμιστούς, ψητό στις κληματόβεργες στο φούρνο με πατάτες οφτές. Από το τραπέζι δεν λείπουν ποτέ το κρασί, η τσικουδιά και το ρακόμελο, ενώ και το επιδόρπιο, ενώ το επιδόρπιο περιλαμβάνει ψητό μήλο, γαλακτομπούρεκο, καλτσούνια με τυρί με μέλι.

Τα μεγάλα προσκυνήματα στην Κρήτη

Στη Μεγαλόνησο πολλά μοναστήρια και ενορίες είναι αφιερωμένα στην Κοίμηση της Θεοτόκου ενώ η φήμη κάποιων Μονών έχει ξεπεράσει τα όρια της Κρήτης κι έτσι πιστοί από όλη την Ελλάδα έρχονται στο νησί για να προσκυνήσουν στη Χάρη της, όπως για παράδειγμα στην Ιερά Μονή Κουδουμά με την πλούσια ιστορική παράδοση.

Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις οι προσκυνητές περπατούν ατελείωτα χιλιόμετρα για να εκπληρώσουν το τάμα τους και να φθάσουν ως το Ναό που είναι αφιερωμένος στην Παναγία. Έτσι η Τροχαία συνιστά επαυξημένη προσοχή στους οδηγούς που κινούνται τόσο επί του ΒΟΑΚ (στο ύψος της Παναγίας της Χαρακιανής, λίγο πριν το Ρέθυμνο) όσο και στο επαρχιακό δίκτυο της Μεσσαράς από και προς τη Μονή της Παναγίας Καλυβιανής.

Επίσης μεγάλο προσκύνημα αποτελεί η Μεγάλη Παναγιά στη Νεάπολη που αποτελεί τον Μητροπολιτικό Ναό της ιστορικής Μητρόπολης Πέτρας και Χερρονήσου. Εκεί παρευρίσκεται και ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ευγένιος, όπως κάθε χρόνο, καθώς με τον τρόπο αυτό τιμά τον Γέροντά του Κυρό Νεκτάριο, πρώην Μητροπολίτη της περιοχής.

Στο Ηράκλειο δύο ναοί με ιστορικές εικόνες συγκεντρώνουν τεράστιο πλήθων πιστών. Η Παναγίτσα του Μασταμπά (όπως χαρακτηριστικά έχει επικρατήσει να ονομάζεται από τους Καστρινούς) και η Παναγία η Καμαριανή, στη Νέα Αλικαρνασσό υποδέχονται κάθε χρόνο εκατοντάδες πιστούς που τιμούν τη μνήμη Της.

Επίσης στο Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουτών βρίσκονται δύο υπέρλαμπρες εικόνες. Η Παναγία η Γερόντισσα είναι πιστό αντίγραφο εικόνας από την Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους. Η δεύτερη είναι η Παναγία η Βουτιανή η οποία βρέθηκε σχεδόν άθικτη μέσα σε φλεγόμενη βάτο. Στη θέση που ήταν η βάτος και βρέθηκε η εικόνα χτίστηκε και βρίσκεται μέχρι σήμερα ο Ιερός Ναός που πανηγυρίζει.

Μία από τις παλαιότερες και πιο ιστορικές Μονές της Κρήτης, η Αγκάραθος, το έτος ίδρυσης της οποίας χάνεται στα βάθη των αιώνων βρίσκεται κοντά στο χωριό Σαμπά του δήμου Μινώα Πεδιάδος. Η ονομασία της προέρχεται από τη λέξη Αγκάραθος επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε κάτω από μια αγκαραθιά. Εκεί κτίστηκε αργότερα ο ναός.

Κατά τον 14ο αιώνα κτίστηκε η Μονή Οδηγητρίας η οποία είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και βρίσκεται σε υψόμετρο 250 μ. στα Αστερούσια Όρη, προσβάσιμη από το χωριό Σίβας της Μεσσαράς. Μάλιστα θεωρείται κοιτίδα του μοναχισμού στην Κρήτη αφού στη μονή ανήκουν το Αγιοφάραγγο και το Μάρτσαλο, τόποι αφιλόξενοι γεμάτοι απόκρημνες κορυφές και γυμνά βράχια.

Η επιβλητική Μονή της Παναγίας της Χρυσοσκαλίτισσας στα Χανιά, ένα από τα πιο γνωστά προσκυνήματα του τόπου βρίσκεται κτισμένη ψηλά σε ένα βράχο με απέραντη θέα προς το Λιβυκό πέλαγος. Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Κοιμήσεως βρέθηκε σε κόγχη του βράχου και πιθανολογείται ότι κρύφτηκε εκεί κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (726-842 μ.Χ.).

Στην απόμακρη γωνιά της κρητικής γης βρίσκεται η Μονή της Κρουσταλλένιας η οποία κρατά ζωντανή τη θρησκευτική παράδοση στα απρόσιτα Λασιθιώτικα βουνά. Είναι κτισμένη σε έναν κατάφυτο λόφο με πρίνους, στην δεξιά πλευρά της κοίτης του Χαβγά, κοντά στα χωριά Άγιος Κωνσταντίνος, Μέσα Λασίθι και Μαρμακέτο, στο Οροπέδιο Λασιθίου.

Το Μοναστήρι της Παναγίας Γκουβερνιώτισσας στις Ποταμιές Χερσονήσου είναι κτισμένο σε μικρό λόφο με εντυπωσιακή θέα στη Λαγκάδα και το φράγμα Αποσελέμη. Πρόκειται για σταυροειδή ναό με τρούλο και σπουδαίες τοιχογραφίες.

O ναός της Παναγίας Κεράς είναι βυζαντινή εκκλησία η οποία βρίσκεται κοντά στο χωριό Κριτσά Λασιθίου. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις διατηρημένες βυζαντινές τοιχογραφίες του 14ου αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, στον ναό βρισκόταν εικόνα της Παναγίας με θαυματουργές ιδιότητες. Κατά τη διάρκεια της Εικονομαχίας μετακινήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά στη συνέχεια επεστράφη στον ναό. Το 1498, κατά τη διάρκεια της βενετικής κατοχής της Κρήτης, ένας Έλληνας έμπορος έκλεψε την εικόνα, η οποία μεταφέρθηκε στη Ρώμη.

Πιστοί έχουν να διηγηθούν δεκάδες ιστορίες από προσωπικά βιώματα που η Παναγιά μας εισάκουσε τις προσευχές τους και έκανε πράξη το θέλημα τους. Όποια κι αν είναι η δική μας αγαπημένη εικόνα ή ναός ή μοναστήρι στην Κρήτη ας έχουμε πάντα κατά νου τα λόγια από την Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο «αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως».

Προσκυνήματα της Παναγιάς στο Χανιά

Το «Πάσχα του καλοκαιριού», όπως ονομάζεται ο Δεκαπενταύγουστος, χιλιάδες πιστοί, με ευλάβεια και θεία κατάνυξη, προστρέχουν σε ιερούς ναούς και μοναστήρια για να προσκυνήσουν την ιερή εικόνα της Παναγίας.

Στην περιοχή των Χανίων από τα πλέον σημαντικά σημεία αναφοράς της ημέρας είναι η Μονή Οδηγήτριας Γωνιάς Κολυμβαρίου και η Μονή της Χρυσοσκαλίτισσας που παραδοσιακά συγκεντρώνουν πλήθος πιστών από όλη την Κρήτη. Και οι δύο μονές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ιστορία του τόπου και τους αγώνες των Κρητικών από την εποχή της Τουρκοκρατίας μέχρι και την κατοχή της Κρήτης από τους Γερμανούς.

Η Μονή Γωνιάς στο Κολυμπάρι

Στη Μονή Γωνιάς πολλοί πιστοί το ‘χουν σαν τάμα να πηγαίνουν με τα πόδια για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας διανύοντας αποστάσεις ακόμα και από την πόλη των Χανίων. Η εικόνα των πιστών που κατευθύνονται προς τη μονή κυρίως την παραμονή της εορτής κρατώντας κεριά και τάματα είναι χαρακτηριστική, αναδεικνύοντας το βαθύ αίσθημα πίστης που τους διακατέχει.

Η μονή ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα μ.Χ. στη θέση Μένιες του Ακρωτηρίου, στη θέση που βρισκόταν το ιερό της Δίκτυννας, και ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Λόγω επιθέσεων από πειρατές, η μονή τον 13ο αιώνα μεταφέρθηκε νοτιότερα, και ένα μικρό μοναστήρι χτίστηκε εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το κοιμητήριο του μοναστηριού.

Στη σημερινή θέση ιδρύθηκε το 1618 από τον μοναχό Βλάσιο, από την Αμάσεια της Κύπρου. Το έργο της ανοικοδόμησης συνέχισε ο Βενέδικτος Τζαγκαρόλας, ενώ στην ανοικοδόμηση και συντήρηση της μονής βοήθησε η μεγάλη δωρεά του Γεωργίου Μούρμουρη. Ο ναός της ολοκληρώθηκε το 1634, σύμφωνα με επιγραφή που βρίσκεται στο δυτικό μέρος του τρούλου.

Το 1652, οι Τούρκοι κατέστρεψαν το μοναστήρι για να λειτουργήσει στη συνέχεια μετά από εργασίες ως Μονή-σχολείο. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, η μονή λειτούργησε ως νοσοκομείο, ενώ το 1867, κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1866, καταστράφηκε ξανά από τους Τούρκους.

Το 1899 κατασκευάζεται το σημερινό καμπαναριό της Μονής, η οποία κρίθηκε διατηρητέα το 1935. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά την κατάληψη της Αθήνας από τους Γερμανούς, εκεί λειτούργησε μέρος της σχολής Ευελπίδων. Μετά τη μάχη της Κρήτης, οι Γερμανοί επίταξαν τη Μονή και φυλάκισαν τους μοναχούς. Επαναλειτούργησε μερικώς το 1942 και μέχρι το 1944 ήταν γερμανικό στρατόπεδο.

Τη δεκαετία του 1960, σε έκταση που παραχώρησε η Μονή κατασκευάστηκε η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης που μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα της Ορθοδοξίας, έχοντας φιλοξενήσει και την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, τον Ιούνιο 2016.

Η Μονή Χρυσοσκαλίτισσας

H Μονή Χρυσοσκαλίτισσας, βρίσκεται σε απόσταση 76 χιλιομέτρων από τα Χανιά στο νοτιοδυτικό άκρο της Περιφερειακής Ενότητας.

Χτισμένη πάνω σε ψηλό βράχο, γεγονός που καλεί τους πιστούς να ανηφορίσουν για το κερί της πίστης και της προσευχής.

Η παράδοση αναφέρει ότι το τελευταίο της σκαλί ήταν κάποτε χρυσό και από αυτό πήρε το όνομα της.

Ο κεντρικός ναός της Μονής είναι δίκλιτος με τα κλίτη του αφιερωμένα στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στην Αγία Τριάδα και χτίστηκε το 1894 για να αντικαταστήσει τον αρχικό μικρό σπηλαιώδη ναό. Το μοναστικό συγκρότημα συμπληρώθηκε με το κτίσιμο θολωτών χώρων στην επιφάνεια του βράχου, ενώ κάτω από το βράχο υπάρχουν τα κτίρια του «Παρθενώνα», όπου στεγάζονταν οι μοναχές. Στο καθολικό σήμερα σώζεται η θαυματουργή εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου που χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, ενώ έχει διαμορφωθεί και μικρό μουσείο.

Η θέα είναι εντυπωσιακή καθώς όταν ο επισκέπτης φτάνει στο μοναστήρι, αντικρίζει το απέραντο γαλάζιο του Λιβυκού Πελάγους.

Ενδοχώρα

Στις 15 Αυγούστου «πανηγυρίζουν» ακόμα, μεταξύ άλλων, η Μονή Γουβερνέτου στο Ακρωτήρι Χανίων, ο Μητροπολιτικός Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου στην παλιά πόλη των Χανίων, καθώς και 14 ιεροί ναοί στην ενδοχώρα. Πρόκειται για τους Ιερούς Ναούς: Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλάμι, Κοιμήσεως Θεοτόκου Τσικαλαριά, Κοιμήσεως Θεοτόκου Αρωνίου, Κοιμήσεως Θεοτόκου Χωραφάκια, Κοιμήσεως Θεοτόκου Εξώπολις, Κοιμήσεως Θεοτόκου Κεφαλά, Κοιμήσεως Θεοτόκου Εμπρόσνερος,Κοιμήσεως Θεοτόκου Μεσκλά, Κοιμήσεως Θεοτόκου Λίμνη, Κοιμήσεως Θεοτόκου Κερά, Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαθανιά, Κοιμήσεως Θεοτόκου Μαχιά, Κοιμήσεως Θεοτόκου Τεμένια, Κοιμήσεως Θεοτόκου Επισκοπή.

Η κοίμηση της Θεοτόκου στην Ελλάδα

Τη λαμπρότερη θεομητορική γιορτή της ζει ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, η Ορθόδοξη Εκκλησία, που τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου. Ελευθερώτρια, Οδηγήτρια, Γιάτρισσα, Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Παντάνασσα, Κεχαριτωμένη, Μολυβδοσκέπαστη, Τουρλιανή, Αθηνιώτισσα. Εκατοντάδες τα λατρευτικά ονόματα που της δόθηκαν και αναρίθμητα τα προσκυνήματα, όπου προστρέχουν σήμερα χιλιάδες πιστών.

Μεγαλύτερο προσκύνημα όλων, αυτό της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, όπου ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου αποτελεί τη λαμπρότερη γιορτή. Χιλιάδες πιστών, πολλοί εξ αυτών γονατιστοί, κάθε χρόνο ανηφορίζουν με θρησκευτική ευλάβεια προς το Ναό της Ευαγγελίστριας για να εκπληρώσουν το τάμα τους στην εικόνα της Παναγίας. Η περιφορά του Επιταφίου και η μεγαλοπρεπής λιτάνευση της εικόνας σε ολόκληρη τη πόλη δημιουργούν θρησκευτικό δέος και συγκίνηση.

Πώς γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο στην Πάρο – Τα έθιμα του Ποντιακού Ελληνισμού για την ημέρα

Στο διπλανό κυκλαδίτικο νησί, την Πάρο, ο παλαιοχριστιανικός ναός της Εκατονταπυλιανής, στο λιμάνι της Παροικιάς, από τις εντυπωσιακότερες εκκλησίες του Αιγαίου, φοράει τα γιορτινά του. Στην πρωτεύουσα του νησιού, χαρακτηριστική είναι η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας, που δίνει το έναυσμα για το παραδοσιακό γλέντι που θα ακολουθήσει με νησιωτικούς χορούς και με το κρασί της Πάρου να ρέει εν αφθονία. Την ίδια ώρα, στο λιμανάκι της Νάουσας, δεκάδες καΐκια με αναμμένες δάδες προσεγγίζουν την προβλήτα και δίνουν το σύνθημα για να αρχίσει η γιορτή.

Από την πλευρά του, ο Ποντιακός Ελληνισμός συναντάται στις πλαγιές του Βερμίου όρους, στην Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά, για να γιορτάσει με θρησκευτική μεγαλοπρέπεια. Χιλιάδες προσκυνητών από ολόκληρη την Ελλάδα συρρέουν στην ιστορική εκκλησία, σύμβολο των «χαμένων πατρίδων» και της ποντιακής πίστης, όπου η Θεία Λειτουργία και ο Μεγάλος Εσπερινός της Κοίμησης της Θεοτόκου τελούνται με μεγάλη ευλάβεια. Στο αποκορύφωμα της γιορτής, ποντιακά συγκροτήματα προσφέρουν μοναδικές στιγμές με παραδοσιακούς σκοπούς και πολύωρο γλέντι.

Ξακουστά τα πανηγύρια για το «Πάσχα του καλοκαιριού» σε όλη την Ελλάδα. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, από την Ανατολή ως τη Δύση ηχούν παραδοσιακοί ρυθμοί:

– Στην Αττική, πανηγύρι στήνεται το Δεκαπενταύγουστο στην Ιερά Μονή της Παναγίας των Κλειστών. Τις κατανυκτικές λειτουργίες ακολουθεί λαμπρό πανηγύρι σε κατάφυτο περιβάλλον σε υψόμετρο 410, στα βόρεια της Φυλής. Το σημαντικό αυτό μοναστήρι χρονολογείται από το 12ο αι. Στην αρχή λειτούργησε ως ανδρικό μοναστήρι και από το 1932 ανασυστάθηκε ως γυναικεία μονή.

– Στα Ζαγοροχώρια, οι εκδηλώσεις για τη γιορτή της Παναγίας είναι τριήμερες. Οι απόδημοι Ηπειρώτες επιστρέφουν για να τιμήσουν τη μνήμη της και να γιορτάσουν με παραδοσιακούς ηπειρωτικούς σκοπούς στα πατροπαράδοτα πανηγύρια που κορυφώνονται το τριήμερο Παρασκευή – Κυριακή.

– Στην Κοζάνη, οι «καβαλάρηδες της Σιάτιστας» κάθε χρόνο συγκεντρώνουν πλήθος επισκεπτών, όχι μόνο από τη Δυτική Μακεδονία, αλλά από ολόκληρη τη χώρα. Στην πόλη της Σιάτιστας, τη λειτουργία παρακολουθούν προσκυνητές καβαλάρηδες πάνω σε στολισμένα άλογα. Με το πέρας της λειτουργίας επιστρέφουν έφιπποι στην πόλη όπου πλήθος κόσμου τους περιμένει για να δώσουν το έναυσμα της γιορτής. Το έθιμο χρονολογείται από την Τουρκοκρατία, ως μια ευκαιρία για τους σκλαβωμένους Έλληνες να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.

– Στα Θεοδώριανα ‘Αρτας, το πρωί η πομπή των προσκυνητών κατεβαίνει στο χωριό από το ξωκκλήσι της Παναγίας πεζή και με την εικόνα της στα χέρια, ενώ το βράδυ με το χτύπημα της καμπάνας συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού για να διασκεδάσουν και να χορέψουν το «διπλοκάγκελο».

Στην ηπειρωτική Ελλάδα, ξακουστά πανηγύρια γίνονται, επίσης, στο Τσεπέλοβο στην Τύμφη Ιωαννίνων, στην Επισκοπή της Τεγέας στην Αρκαδία, στη Βλάστη Κοζάνης, στην Παναγία Αμπελακιώτισσα στην Ορεινή Ναυπακτία, στην Ευαγγελίστρια του Βόλου, στην Παναγία Κοσμοσώτηρα στις Φέρες Έβρου κ.α.

Αλλά και η νησιωτική Ελλάδα δεν υπολείπεται στα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, από τα οποία δεσπόζουν εκείνα:

– στην Κεφαλονιά, όπου πλήθος πιστών συγκεντρώνεται κάθε χρόνο στην αυλή της Iεράς Mονής της Παναγιάς της Φιδούς στην περιοχή Mαρκόπουλου, Kεφαλονιάς για να δουν τα «φιδάκια της Παναγίας». Τα φιδάκια εμφανίζονται στο καμπαναριό και η εκκλησιαστική επιτροπή τα μεταφέρει στο προαύλιο του Iερού Nαού. Σύμφωνα με την παράδοση, τα φιδάκια φέρνουν καλή τύχη στο νησί και αν δεν εμφανιστούν, ο οιωνός είναι κακός, όπως έγινε, για παράδειγμα, τη χρονιά των μεγάλων σεισμών, μερικές δεκαετίες πριν.

– στο νησί του Παπαδιαμάντη, τη Σκιάθο, όπου το βράδυ της παραμονής γίνεται η έξοδος του επιταφίου της Παναγίας υπό τη συγκινητική μελωδία των εγκωμίων της Θεοτόκου που ψάλλουν όλοι μαζί οι Σκιαθίτες.

– στη Λέσβο, όπου στη γραφική κωμόπολη της Αγιάσου στο επίκεντρο της ημέρας είναι η ξακουστή εκκλησία της Παναγίας της Αγιάσου, όπου η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.

Πολλοί προσκυνητές με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φτάσουν στον αυλόγυρο της Παναγιάς της Αγιασώτισσας και να διανυκτερεύσουν. Την ημέρα της γιορτής, μετά τη λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό και ακολουθεί ένα από τα ωραιότερα πανηγύρια του Ανατολικού Αιγαίου

– στη Θάσο, στο χωριό Παναγιά, όπου μετά τη λιτάνευση της εικόνας, που συνοδεύεται από πολυμελή μπάντα, οι πιστοί μαζεύονται στο προαύλιο της εκκλησίας και παρακάθονται στο γιορτινό τραπέζι που περιλαμβάνει πατάτες, ρύζι και μοσχάρι στιφάδο

– στην Κάρπαθο, στην οποία το πανηγύρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Όλυμπο, είναι από τα πιο κατανυκτικά. Αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό, αργόσυρτο και με σοβαρή διάθεση. Ξεκινά από τους άντρες και ακολουθούν οι γυναίκες ντυμένες με τις εκπληκτικής ομορφιάς παραδοσιακές γιορτινές στολές τους

– στην Πάτμο, το νησί της Ορθοδοξίας, όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το ιστορικό Μοναστήρι της Αποκάλυψης, ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος περιφέρεται από τους μοναχούς στα σοκάκια του νησιού, ενώ οι καμπάνες ηχούν ασταμάτητα

– στην Κάσο και στο χωριό Παναγιά, όπου γίνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι του νησιού. Όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα τηρούνται με ευλάβεια και δεν είναι λίγοι οι ξενιτεμένοι Κασιώτες που επιλέγουν αυτή τη μέρα για να επισκεφθούν τον τόπο τους

– στα Κουφονήσια, όπου γιορτάζει η Παναγιά στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους ντόπιους και κατόπιν όλοι μεταφέρονται με καΐκια στο Πάνω Κουφονήσι για γλέντι με θαλασσινούς μεζέδες μέχρι πρωίας

– αλλά και στην Παναγία Σπηλιανή στη Νίσυρο, στο Μοναστήρι Παναγίας του Χάρου στους Λειψούς, στην Παναγία Φανερωμένη και στην Παναγιά τη Θαλασσινή στην ‘Ανδρο, στην Παναγία Κρεμαστή στη Ρόδο, στην Παναγιά Καστριανή στην Τζια, στην Παναγιά Πανοχωριανή στην Αμοργό, στην Παναγία στη Σέριφο και στο Φιλότι της Νάξου, στην Πορταΐτισσα στην Αστυπάλαια και σε άλλες γωνιές της Ελλάδας, η ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου εορτάζεται με μεγαλοπρέπεια. Τα ήθη και τα έθιμα της ημέρας συνεχίζονται από γενιά σε γενιά, σε μια προσπάθεια να κρατηθούν στο χρόνο.