Αγροτικά

Tα δεδομένα για την τιμή της κρητικής σταφίδας

04 June, 2019 ΑΓΡΟΤΙΚΑOIKONOMIAΑΡΘΡΑ

Tα δεδομένα για την τιμή της κρητικής σταφίδας

Πώς θα κυμανθούν φέτος οι τιμές για την κρητική σουλτανίνα

Καλή διάθεση για σταφίδα “εισπράττει” μέχρι σήμερα στις επαφές του με τα χωριά ο σταφιδεξαγωγέας Γιάννης Περδικογιάννης, ο οποίος μαζί με την εταιρεία “Τοσκούδης” παραμένουν στην κρητική σουλτανίνα και υπόσχονται ότι όποιος προχωρήσει σε σταφιδοποίηση θα λάβει στη χειρότερη περίπτωση τιμές παραγωγού στα περυσινά επίπεδα, κάτι που αυτομάτως κάνει τη σταφίδα πιο συμφέρουσα σε σχέση με την οινοποίηση.

«Όμως ο κόσμος φοβάται μην τυχόν και μας τα χαλάσει πάλι ο καιρός, όπως έγινε και πέρυσι», είπε στη “Νέα Κρήτη” ο Γιάννης Περδικογιάννης, ο οποίος στο μεταξύ τονίζει ότι σε παγκόσμιο επίπεδο οι συνθήκες είναι τέτοιες που εξακολουθούν οι κρητικές εταιρείες να διοχετεύουν τη σταφίδα μόνο στην εσωτερική αγορά, με τις εξαγωγές πλέον να είναι απαγορευτικές, λόγω... Τουρκίας!

«Εμείς ψάχνουμε σταφίδα. Και ελπίζουμε ότι έχουμε σταφιδοποίηση. Οι καλές σταφίδες, πάντως, θα πληρωθούν καλά», είπε στη “Νέα Κρήτη” ο Γιάννης Περδικογιάννης. Όσο για τις τιμές; Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα, αλλά ο ίδιος δεν αποφεύγει την απάντηση.

«Εμείς ψάχνουμε σταφίδα. Και ελπίζουμε ότι έχουμε σταφιδοποίηση. Οι καλές σταφίδες, πάντως, θα πληρωθούν καλά»

Νίκος Περδικογιάννης, σταφιδοεξαγωγέας

«Στις ίδιες τιμές με πέρυσι, τουλάχιστον. Και οι περυσινές τιμές ήταν καλές, αφού οι σταφίδες πληρώθηκαν από 1,40 μέχρι και 1,65 ευρώ το κιλό. Εμείς έχουμε έρθει σε επαφή με τον αγροτικό κόσμο και οι απαντήσεις που παίρνουμε είναι ότι οι τιμές αυτές αρέσουν στους παραγωγούς. Το θέμα είναι θα κάνουν σταφίδα ή θα φοβηθούν; Διότι, πέρυσι, ενώ ήταν έτοιμοι να κάνουν σταφίδα, μετά τη βροχή φοβήθηκαν»...

Για τη φετινή χρονιά, ο κ. Περδικογιάννης λέει ότι δεν είναι τελικά μεγάλη η παραγωγή των σταφυλιών σε όλο τον νομό Ηρακλείου.

«Στις Αρχάνες, για παράδειγμα, άλλοι λένε ότι δεν είναι καλά και άλλοι λένε ότι εντάξει θα “τη βγάλουν”. Η χρονιά θα είναι όψιμη, έτσι κι αλλιώς, με τις βροχές και τις υγρασίες. Ακόμα δε ράντισαν τα επιτραπέζια ούτε για να τα ορμονιάσουν. Και όταν λέμε ότι δεν είναι καλά, εννοούμε ότι είναι “στραβά” τα σταφύλια πάνω στις κουρμούλες. Και στην εξαγωγή αυτά δεν μπορούν να πάνε εύκολα. Αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να βγάλουμε συμπέρασμα».

Σε ό,τι αφορά τις ποσότητες, ο ίδιος λέει πως «αλλού έχει, αλλού πάλι δεν έχει. Θα τη χαρακτήριζα τη χρονιά ως μεσοβεντέμα. Πέρυσι είχε βεντέμα καλή. Μετά όμως την “πατήσαμε” με τη βροχή»...

Πάντως, πέρυσι όσοι έκαναν σταφίδα δεν το μετάνιωσαν. «Πληρώθηκαν καλά και πήραν τα λεφτά τους αμέσως. Διότι εμείς μόλις ζυγίζαμε, τα λεφτά τα βάζαμε στην τράπεζα. Και σε σχέση με την οινοποίηση, είναι πιο συμφέρουσα η σταφίδα. Για παράδειγμα, ο παραγωγός που πληρώνεται 1,5 ευρώ τη σταφίδα του, αν έδινε τα σταφύλια στη στοίβα, θα έπαιρνε (4 κιλά σταφύλια επί 22 λεπτά το κιλό) 88 λεπτά. Βγάζοντας τα έξοδα σταφιδοποίησης, από το 1,50 ευρώ τουλάχιστον το 1,10 ευρώ που ξεκαθάρισε τού έδωσε μια σοβαρή διαφορά σε σχέση με την οινοποίηση», είπε ο Γιάννης Περδικογιάννης.

Να υπενθυμίσουμε, εξάλλου, ότι πέρυσι η Ελλάδα έβγαλε το πολύ 2.000 τόνους. Την ίδια ώρα όμως, η Ελλάδα χρειάζεται από 4 έως 5 χιλιάδες τόνους σταφίδας. Έτσι, η διαφορά αυτή για να καλυφθεί χρειάστηκαν εισαγωγές από Περσία, από Τουρκία και από αλλού.

Υπερπαραγωγή... από Τουρκία

Βγάζουν σταφίδα και οι Κινέζοι

Και δεν είναι μόνο η Τουρκία που υπερ-παράγει σουλτανίνα. Όπως γράφαμε και πρόσφατα, τώρα βγάζει κάποια σταφίδα και η Ινδία. Βγάζει η Κίνα. Βγάζει το Αφγανιστάν. Η Περσία... Μάλιστα, η Τουρκία είχε φέτος... μείωση, με 240.000 τόνους, σε σχέση με τους 280.000 τόνους που περίμενε ότι θα έβγαζε, λόγω βροχοπτώσεων και αφορίας... Το Ιράν έβγαλε κάτω από 100.000 τόνους, αλλά η Κίνα έχει πιάσει τους 200.000 τόνους.

Όπως είπε μάλιστα χαρακτηριστικά ο Γιάννης Περδικογιάννης, «Η Κίνα πήρε τα κλήματα από ’δω. Ο μεγαλεξαγωγέας Κώστας Πινακουλάκης πλήρωνε μία δεκάρα τότε το κάθε κλήμα στους παραγωγούς. Οι αμπελουργοί κουβαλούσαν τα κλήματα σε αυτόν. Εκείνος τα χώριζε, τα χτυπούσε λίγο, τα έβαζε σε ένα νάιλον με χώμα και λίγο νερό, τα έδενε σφιχτά, τα συσκεύαζε σε κούτες και τα πουλούσε. Φόρτωσαν τότε ένα ολόκληρο καράβι»...

Επιπλόν όπως ανέφερε, «οι Κινέζοι από τότε ξεκίνησαν με 20.000 τόνους και κάθε χρόνο διπλασίαζαν την παραγωγή τους. Πέρυσι έφτασαν τους 140.000 τόνους. Φέτος έπιασαν τους 200.000 τόνους»...