Αρθρογραφία

Πολιτιστικές προσαρμογές του Αριστόδημου: Ανάλυση του ημερολογίου των Μινωικών Γραμμών

Του Δημήτρη Μιμή 17 January, 2017 ΑΡΘΡΑ

Πολιτιστικές προσαρμογές του Αριστόδημου: Ανάλυση του ημερολογίου των Μινωικών Γραμμών

Πρόκειται για μια καλαίσθητη δουλειά, με τα γνωστά γήινα χρώματα του καλλιτέχνη, εμπνευσμένο από τη φύση όπου όμως μας εισάγει και ένα νέο στοιχείο...

Με την ευκαιρία της έκδοσης του επιτραπέζιου ημερολογίου, για το 2017, από τις Μινωικές Γραμμές, με τίτλο: “ ταξίδι στην τέχνη “ με ζωγραφική επιμέλεια του Βωριανού ζωγράφου Αριστόδημου Παπαδάκη, γράφω τα παρακάτω για του δουλειά του.

Στο ” μανιφέστο του σουρεαλισμού “, o Αντρέ Μπρετόν ορίζει την καλλιτεχνική δημιουργία ως την “απόλυτα αυθόρμητη δραστηριότητα “ του πνεύματος.

Έτσι για να ερμηνεύσει κανείς τη δουλειά του Αριστόδημου πρέπει να τον διακρίνει η ικανότητα συσχέτισης “προς και από το φαινομενικό”. O ερμηνευτής των έργων του δεν πρέπει να τα ερμηνεύσει μονάχα από το φαινομενικό περιεχόμενο χωρίς να γνωρίζει την κατάσταση ζωής του και τις καθημερινές του εμπειρίες.

Όσο φορά τώρα το ημερολόγιο, πρόκειται για μια καλαίσθητη δουλειά, με τα γνωστά γήινα χρώματα του καλλιτέχνη, εμπνευσμένο από τη φύση όπου όμως μας εισάγει και ένα νέο στοιχείο πολύ αγαπητό σ΄ αυτόν στο οποίο θα αναφερθώ στη συνέχεια. Είναι μια καινούργια δουλειά του καλλιτέχνη που αναπηδά μέσα από τις παιδικές του αναμνήσεις και φαντασιώσεις. Μέσα απ΄ αυτόν τον κόσμο των “ βουβών πραγμάτων “ ο Αριστόδημος μας δίνει μια ατμόσφαιρα μυστηρίου που δεν νοθεύεται από καμιά τεχνοτροπική συνήθεια.

Τον Αριστόδημο τον παρακολουθώ αρκετά χρόνια, κατά την ώρα της δουλειάς του. Ήρεμος, βυθισμένος σον εαυτό του, πάντα σιωπηλός. Όταν όμως του μιλώ για τέχνη αλλά κυρίως για τα τρέχοντα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, διακόπτει την εργασία του και κάθεται δίπλα μου και πάντα διαπιστώνω ότι είναι πλήρως ενήμερος για τα θέματα αυτά.

Το εργαστήρι του μικρό και λιτό , όπως λιτά είναι και τα έργα του και η ζωή του και όλα αυτά ζώντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Κύριες δουλειές του Αριστόδημου είναι οι γυναίκες δίχως χαρακτηριστικά προσώπου, οι ελιές χωρίς ρίζα, τα παραδοσιακά σπίτια, τα παιχνιδίσματα της ελληνικής σημαίας, τα χάρτινα αεροπλανάκια, τα τάματα κ.ά.

Η νέα του δουλειά στο ημερολόγιο των Μινωικών Γραμμών, είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι, χωρίς να υπάρχει απώλεια της πραγματικότητας αλλά η ανακάλυψη της, που μας εισάγει σ΄ ένα γνώριμο κόσμο με κοινά σχήματα, ομολογουμένως πολύ γοητευτικό. Μας εισάγει σε χρωματικά τοπολογικά αινίγματα που αναπηδούν αυθόρμητα από τις διανοητικές του αναζητήσεις.

Το νέο στοιχείο, όπως έχω προαναφέρει, που εισάγει ο Αριστόδημος στο ημερολόγιο είναι τα κεραμικά στοιχεία που δένονται με τα φρούτα της εποχής που ευδοκιμούν τον κάθε μήνα του ημερολογίου. Είναι κεραμικές φόρμες του αδερφού του, Γιώργου Παπαδάκη, που πρόσφατα έχασε και τον ακολουθούν αποτυπώνοντας τις στο ημερολόγιο, για να μη χαθούν. Επιθυμεί με τον τρόπο αυτό να διατηρήσει τη μνήμη του αδερφού του. Άρα η σωστή ερμηνεία του ημερολογίου δεν πρέπει ν΄ αποδοθεί μονάχα από το φαινομενικό περιεχόμενο του χωρίς να γνωρίζουμε την κατάσταση ζωής του καλλιτέχνη αλλά και τα καθημερινά του βιώματα.

cretalive.gr