«Πνεύμονες» ζωής τα καφενεία στην ενδοχώρα
Χωριό στην Κρήτη χωρίς καφενείο δεν υπάρχει, αφού είναι ένας χώρος - ίσως και ο μοναδικός - για τους κατοίκους κάθε μικρού οικισμού της ενδοχώρας.
Είναι ένας θεσμός που συνυπάρχει από την αρχή ύπαρξης των χωριών, χωρίς να είναι υπερβολή να πούμε ότι σε αυτά «χτυπά» η “καρδιά” της τοπικής κοινωνίας κάθε τόπου.
Κάθε πρωί η επίσκεψη σε αυτά είναι θεσμός, ενώ κάθε απόγευμα, μετά από το πέρας των καθημερινών εργασιών των κατοίκων, να γεμίζουν από τους ανθρώπους που θέλουν να χαλαρώσουν, να πιουν τον καφέ ή τη ρακή τους, να συζητήσουν για τα προβλήματα της καθημερινότητας και φυσικά τα πολιτικά τεκταινόμενα.
Είναι οι ώρες που οι θαμώνες πιάνουν το τάβλι και την τράπουλα για να παίξουν - την αγαπημένη όλων - πρέφα.
Τα καφενεία ήταν ανέκαθεν τόποι συνάντησης των ανδρών κατά κύριο λόγο, τόποι κοινωνικής συναναστροφής και σύσφιξης των σχέσεων των συγχωριανών, αλλά και σημεία για να ξαποστάσουν λίγο οι ταξιδιώτες.
Ακόμη και μέσα στα χρόνια της κρίσης, που τα καφενεία έχουν πληγεί από τη βαριά φορολογία, αλλά και από το γεγονός ότι οι τσέπες των θαμώνων έχουν αδειάσει, διατηρούν τη «ζωντάνια» τους και συνεχίζουν να λειτουργούν πεισματικά.
Διακοσμημένα με παλιές φωτογραφίες και αντικείμενα λαϊκής Παράδοσης, με το τζάκι στην άκρη ή την ξυλόσομπα στη μέση, αργά το βράδυ, μετατρέπονται και σε μεζεδοπωλεία.
Οι ψησταριές ουκ ολίγες φορές στήνονται, ψήνονται σουβλάκια και άλλα μεζεδάκια, με τους πιο μερακλήδες καφετζήδες να σερβίρουν από οφτές πατάτες ως και μαγειρευτά. Εκεί το κέφι ανεβαίνει, τα κρητικά τραγούδια και οι μαντινάδες ξεκινούν συχνά - πυκνά!
«Όποιος δεν πάει στο καφενείο, δεν είναι φυσιολογικός», μας λέει χαρακτηριστικά ένας παραδοσιακός και μόνιμος θαμώνας καφενείου σε χωριό της Μεσαράς. Και ίσως να έχει δίκιο. Γιατί η καθημερινότητα των χωριών και η θέση που έχουν τα καφενεία στις καρδιές και το μυαλό των κατοίκων της ενδοχώρας αποδεικνύει πως οι χώροι αυτοί αποτελούν «πνεύμονες» για όλη την ενδοχώρα...
Δείτε επίσης
-
Δεν υπάρχουν καταχωρήσεις