Μία μικρή παράταση χρόνου πήραμε

Μηνάς Παπαδάκης 18 May, 2016 ΓΝΩΜΕΣ

Πριν ακόμα κλείσει η συμφωνία για την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, η κυβέρνηση σπεύδει σε θριαμβολογίες προσπαθώντας να δημιουργήσει το δικό της success story και να βελτιώσει το κλίμα στην οικονομία.

Όσο όμως και αν προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση ότι βρισκόμαστε σε εικονική πραγματικότητα, ο μέσος πολίτης αδυνατεί να καταλάβει με ποιόν ακριβώς τρόπο θα έρθει η ανάπτυξη στον τόπο μας μετά από την επιβολή 5.8 δις ευρώ νέων φοροεισπρακτικών μέτρων και με την λαιμητόμο του νέου κόφτη δαπανών να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας.

Ας δούμε τα γεγονότα όμως αναλυτικά. Με στόχο την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3.5% το 2018, η κυβέρνηση σύρθηκε στην συμφωνία ενός πακέτου σκληρών φοροεισπρακτικών μέτρων. Γιατί επιμένουν οι ξένοι τόσο πολύ στο μαγικό νούμερο 3.5% πρωτογενές πλεόνασμα. Πολύ απλά γιατί με τα σημερινά επίπεδα του ελληνικού ΑΕΠ (περίπου 175 δις ευρώ), αυτό είναι το νούμερο που καλύπτει τις ετήσιες ανάγκες για την εξυπηρέτηση των τόκων του ελληνικού χρέους. Θυμίζουμε ότι τι ελληνικό χρέος ανέρχεται σε 320 δις ευρώ και με ένα μέσο ετήσιο κόστος 2% προκύπτουν ετήσιοι τόκοι 6.4 δις ευρώ.

Παρά το γεγονός ότι θα αποτελέσει παγκόσμια πρωτοτυπία η Ελλάδα, εάν καταφέρει να επιτυγχάνει ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα 3.5% για μία σειρά ετών, οι δανειστές μας δεν υποχωρούν αφού προφανώς δεν εμπιστεύονται τις αναπτυξιακές μας προοπτικές με δεδομένες τις κατευθύνσεις που λαμβάνουν οι εγχώριες κυβερνήσεις. Κατευθύνσεις που δίνουν εξέχουσα βαρύτητα στην συντήρηση ενός υπέρμετρα μεγάλου κρατικού τομέα και στην διατήρηση των συντάξεων σε ύψη που δεν δικαιολογούνται από την κατάσταση των χρεοκοπημένων ασφαλιστικών ταμείων.

Ουδεμία μέριμνα λαμβάνεται για ιδιωτικό τομέα, ο οποίος σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες είναι η αγελάδα από την οποία πέρνουμε το γάλα για να συντηρήσουμε το δημόσιο, και για την ανεργία (και ειδικά για την ανεργία των νέων). Λες και είναι εύκολο να συντηρήσουμε συντάξεις χωρίς ασφαλισμένους που θα πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το κυριολεκτικά χειρουργικό marketing της σημερινής κυβέρνησης. Με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο γίνεται μία απίστευτη επίθεση στους σημερινούς εργαζόμενους, και ιδιαίτερα στους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι με τις παράλογες εισφορές που καλούνται να καταβάλλουν θα στηρίξουν τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων, ενώ οι ίδιοι θα πάρουν συντάξεις πείνας σε μερικά χρόνια. Και όλο αυτό το σατανικό σχέδιο το βαφτίζουν κοινωνική δικαιοσύνη. Καλείται δηλαδή μία ολόκληρη γενιά που φέρει τις λιγότερες ευθύνες για την σημερινή κατάσταση να σηκώσει όλο το βάρος για τις ανισορροπίες που δημιούργησαν προηγούμενες γενιές.

Στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους έχει αναποθέσει επίσης τις ελπίδες της η κυβέρνηση για να παρουσιάσει μία δήθεν επιτυχία της. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρθεί ουσιαστική δέσμευση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους στην παρούσα φάση. Ο βασικός λόγος είναι πολιτικός. Η Γερμανία έχει εθνικές εκλογές το φθινόπωρο του 2017 και η Γαλλία προεδρικές την άνοιξη του 2016. Και στις δύο χώρες κυριαρχούν πολιτικές λιτότητας τα τελευταία χρόνια και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να ακούσει ο Γερμανός ή ο Γάλλος ψηφοφόρος είναι ότι οι θυσίες του έγιναν για να χαριστεί στην Ελλάδα το χρέος της.

Όμως αυτό που είπε ο κ. Σόιμπλε και δεν τολμά να μας αποκαλύψει κανένας έλληνας πολιτικός είναι ότι η ρύθμιση του χρέους δεν είναι απαραίτητη στην παρούσα φάση. Οι ανάγκες πληρωμής τόκων είναι απόλυτα συγκεκριμένες , ενώ οι αποπληρωμές κεφαλαίου αφορούν παλαιά ομόλογα που δεν συμμετείχαν στο PSI και η αποπληρωμή τους γίνεται μέσω των δόσεων που παίρνουμε από τα προγράμματα στήριξης. Τόσο η καταβολή τόκων όσο και η αποπληρωμή κεφαλαίου των πακέτων στήριξης ξεκινάει το 2023. Προς τι λοιπόν ο υπερβολικός ζήλος να διευθετήσουμε από τώρα ένα πρόβλημα που θα βρούμε μπροστά μας σε 7 χρόνια ;

Μα προφανώς γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε την δουλειά που πρέπει να κάνουμε σήμερα. Να τακτοποιήσουμε δηλαδή τα του οίκου μας. Να φτιάξουμε ένα λειτουργικό κράτος και μία παραγωγική οικονομία. Και παράλληλα να αντλήσουμε τα όποια πολιτικά οφέλη.

Γιατί προφανώς εάν πετύχουμε σήμερα μία επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους θα διευκολυνθεί η πρόσβαση μας στις αγορές και θα ανοίξει ο δρόμος για να επαναλάβουμε τις πρακτικές του παρελθόντος. Να φουλάρουμε δηλαδή διορισμούς και αύξηση των κρατικών δαπανών, να διαιωνήσουμε το πελατειακό κράτος. Αυτό έμαθαν οι πολιτικοί μας να κάνουν, δεν είναι εύκολο να το αλλάξουν σήμερα, παρά τις ασφυκτικές συνθήκες.

Πηγή: flashnews.gr