Γνώμες

Η συγγνώμη της Frau Claudia Roth και εμείς

Αδάμ Παραδεισανός 14 February, 2018 ΓΝΩΜΕΣ

Η συγγνώμη της Frau Claudia Roth και εμείς

Φωτο: mesaralive.gr

Το περασμένο Σαββατοκύριακο όσοι παρακολουθήσαμε το διήμερο εκδηλώσεων ιστορικής μνήμης στο Τυμπάκι, βιώσαμε κάτι μοναδικό.

Την Αντιπρόεδρο της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας Frau Claudia Roth, σχεδόν βουρκωμένη, να ζητάει συγνώμη από τους κατοίκους του Τυμπακίου.

Συγνώμη για τα ανείπωτα και τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής από γερμανικής πλευράς στην περιοχή. Γι αυτό και εισέπραξε το αυθόρμητο, ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα όλων των παρευρισκομένων.

Το διήμερο καλύφθηκε δημοσιογραφικά κατά τον καλύτερο τρόπο από όλα τα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά. Μένει όμως σε όλους εμάς ένα μεγάλο ερωτηματικό, μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Η μνήμη στο Μέλλον, όπως ήταν και το θέμα εισήγησης της γερμανίδας Βουλευτού των Πρασίνων και Αντιπροέδρου της Γερμανικής Βουλής.

Για το Τυμπάκι, η ηθική δικαίωση να καταταγεί στις μαρτυρικές πόλεις για όσα υπέστη στο διάστημα 1941-1944, ήλθε μετά από προσπάθειες πολλών ετών. Κάλλιο αργά παρά ποτέ μετά τη Βιάννο, την Κάντανο, την καλή Συκιά, τα Ανώγεια, τα χωριά του Κέντρους και πολλά άλλα μαρτυρικά χωριά και πόλεις της Ελληνικής Επικράτειας. Και η κυρία Κλαούντια Ροθ ζήτησε άλλη μια φορά συγνώμη, που όμως πέρασε μάλλον στα ψιλά. Άργησε λέει να το μάθει. Και αυτοχαρακτηρίστηκε, πολύ σωστά, ως απόγονος εκείνων που διέπραξαν όλα αυτά τα εγκλήματα πολέμου. Γι αυτό ζήτησε και δεύτερη συγνώμη.

Όμως εμείς κυρία Κλαούντια, επειδή από τα λεγόμενα σας είμαστε συνομήλικοι, σε αντίθεση με τους απογόνους των ναζί, δεν τα μάθαμε πρόσφατα γιατί δεν υπήρχε σκοπιμότητα. Δεν μεγαλώσαμε με παραμύθια, αλλά ακούγοντας πραγματικές ιστορίες από παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς και δασκάλους. Έτσι απλά και βιωματικά. Λες και ο πόλεμος, οι καταστροφές και τα εγκλήματά του αποτελούσαν καθημερινότητα. Γι αυτό και δεν τα ξεχνούμε. Συγγενείς που από τα δεκαοχτώ τους δούλευαν στα καταναγκαστικά έργα, μέσα σε συρματοπλέγματα για να μην διαφύγουν, γκρεμίζοντας το Τυμπάκι για να κατασκευαστεί το πολεμικό αεροδρόμιο. Άλλοι τραυματισμένοι γιατί ο γερμανός επιστάτης έκρινε πως δεν εργάζονταν όσο έπρεπε. Και ο δάσκαλός μας στο δημοτικό σχολείο σε μαθήματα τοπικής ιστορίας να μας διηγείται πως σκότωσαν τον πατέρα του με άλλα συγγενικά του πρόσωπα, γκρέμισαν και έκαψαν ότι απόμεινε στο μαρτυρικό χωριό του.

Για όλα τα παραπάνω και για να μην υπάρξει περίπτωση τα γεγονότα να περάσουν στην αποστειρωμένη λήθη, εσείς ως χώρα πρέπει άμεσα να προχωρήσετε στην απόδοση των αποζημιώσεων – πολεμικών οφειλών, έτσι όπως μετ επιτάσεως ζητήθηκε από τους αρμόδιους φορείς στη διημερίδα του Σαββατοκύριακου. Και εμείς από την πλευρά μας να προχωρήσουμε στη διδασκαλία της τοπικής ιστορίας στα σχολεία μας, για να μην υπάρξει περίπτωση ούτε στο ελάχιστο να υπάρξουν ανάλογα περιστατικά στο μέλλον. Έτσι, σαν υπόσχεση σε όσους θυσιάστηκαν ή βασανίστηκαν στα τραγικά εκείνα χρόνια.

ΠΑΡΑΔΕΙΣΑΝΟΣ ΑΔΑΜ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

Πηγή: http://rethemnosnews.gr