Η δημοκρατική παράταξη του Τσίπρα και η απουσία συντηρητικού κόμματος

Ραβανός Άρης 22 September, 2015 ΓΝΩΜΕΣ

Η δημοκρατική παράταξη του Τσίπρα και η απουσία συντηρητικού κόμματος

Φωτο: e-typos.gr

Η χθεσινή σαρωτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αναμφίβολα προσωπική νίκη του Αλέξη Τσίπρα, ενώ την ίδια στιγμή η ήττα της Ν.Δ. δεν είναι του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αλλά του κόμματος που ηγείται, το οποίο είναι ένα κλασσικό φεουδαρχικό κόμμα, ένας συνασπισμός βαρονιών, τζακιών, φέουδων και πολιτικών οικογενειών.

Ο Αλ. Τσίπρας κέρδισε κόντρα σε πολλούς και κυρίως απέναντι στο παλαιό πολιτικό σύστημα που ήταν ακυρωμένο από τους πολίτες.

Ήταν το φρέσκο πρόσωπο που δεν θεωρούσαν οι ψηφοφόροι υπεύθυνο για τη σημερινή κατάσταση. Τον στήριξαν και τον επιβράβευσαν.

Πλέον η ευθύνη του είναι πολύ μεγάλη για την τύχη της χώρας.

Οι πολίτες του έδωσαν τη δεύτερη ευκαιρία για να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει αποτελεσματικά και να κάνει πράξη αρκετά απ’ όσα έχει υποσχεθεί.

Από εδώ και πέρα θα κρίνεται πολύ πιο αυστηρά.

Μένει να αποδείξει ότι άξιζε τη δεύτερη ευκαιρία και να βελτιώσει την καθημερινότητά τους σε όλα τα πεδία.

Παράλληλα, ο ίδιος, με βάση τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν ηγείται της σύγχρονης κεντροαριστεράς.

Εάν διαβάσει κανείς προσεκτικά την ομιλία του στην πλατεία Συντάγματος την περασμένη Παρασκευή θα καταλάβει πολλά για τον ευρύτερο σχεδιασμό του.

Εκεί, έκανε ειδικό προσκλητήριο και μίλησε για την δημοκρατική παράταξη. Καθόλου τυχαίο ενόψει των διεργασιών της επόμενης μέρας στο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος πλέον δεν είναι για τους Ευρωπαίους ο…«κακός αριστερός», «ο επικίνδυνος Μπολσεβίκος», αλλά ένας κεντροαριστερός ηγέτης που μπορεί να βάλει τις βάσεις για πολυετή επικράτηση στην εγχώρια πολιτική σκηνή.

Όλα θα εξαρτηθούν από τις κινήσεις και τις αποφάσεις του.

Απεναντίας, η Ν.Δ. έχει μείζον υπαρξιακό ζήτημα. Αδυνατεί να εκφράσει τον κόσμο που την στήριζε επί δεκαετίες, καθώς έχει σοβαρό πρόβλημα ιδεολογικής φυσιογνωμίας. Ένα κόμμα που ντρέπεται για τον εαυτό του και αποφεύγει να πει ότι είναι συντηρητικό και δεξιό δεν έχει πολλές ελπίδες ανάκαμψης.

Ανεξαρτήτως αρχηγού, η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα προσκολλημένο στο χθες και αδυνατεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια να παρακολουθήσει τα ρεύματα σκέψης της σύγχρονης ευρωπαϊκής Δεξιάς.

Η συντριπτική πλειοψηφία των «σαλονάτων» στελεχών της αδυνατεί να απαντήσει στο ερώτημα για τον ρόλο της Ν.Δ. στο νέο άκρως ευμετάβλητο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Δεν μπορεί να απαντήσει εάν είναι λαϊκό ή αστικό κόμμα, εθνοκεντρικό ή φιλελεύθερο.

Είναι ένα κόμμα που έχει χάσει την λαϊκότητά της, αλλά και τους δεξιούς της ψηφοφόρους.

Το θέμα της ΝΔ είναι βαθύτερο, δομικό, φυσιογνωμίας και ιδεολογίας, ενώ είναι θλιβερό να μην παράγεται τα τελευταία χρόνια πολιτική και να μην επεξεργάζονται θέσεις για μια σειρά ζητήματα.

Εάν η Ν.Δ. θέλει να μπει ξανά σε τροχιά εξουσίας, οφείλει να αλλάξει ριζικά και άμεσα, τόσο πρόσωπο όσο και πολιτικό αφήγημα. Θέλει μια νέα γενιά στο προσκήνιο, χωρίς το πολιτικό φορτίο των ετών κοινοβουλευτικής δράσης που κουβαλούν πολλοί.

Δεν είναι ζήτημα νομής της κομματικής εξουσίας και αλλαγής ρόλων, αλλά τι κόμμα είναι και ποιους εκφράζει, ενώ δεν μπορεί να είναι «κολλημένη» στην διακήρυξη της Χαλκιδικής υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αδυνατώντας να ξεφύγει και να δώσει άλλο νόημα στο ιδεολογικό περιεχόμενο.

Οι νέες συντεταγμένες μπαίνουν στον πολιτικό χάρτη με τον Αλ. Τσίπρα να έχει το πάνω χέρι, αφού ξέρει που θέλει να πάει, ενώ η Ν.Δ. είναι σε φάση αναζήτησης της πυξίδας για την πορεία που θέλει να ακολουθήσει.

Πηγή: tovima.gr