Αν κάποιος δυο μήνες πριν, έλεγε πως νικητής των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία θα είναι ο Κ. Μητσοτάκης, θα τον κοίταζαν περίεργα.
Είναι αλήθεια πως ο Μητσοτάκης από την αρχή αυτής της κούρσας, ήταν το αουτσάιντερ. Οι περισσότεροι εκτιμούσαν πως με την υποψηφιότητά του, επεδίωκε μια καλή επίδοση, η οποία θα λειτουργούσε ως παρακαταθήκη για το προσωπικό πολιτικό του μέλλον. Διαψεύστηκαν.
Πώς κατάφερε αυτό το αουτσάιντερ να κερδίσει τις εκλογές; Εδώ χωράνε πολλές απαντήσεις. Μια από αυτές, είναι πως έδωσε την εικόνα ενός πιο σύγχρονου πολιτικού συγκριτικά με τον Μεϊμαράκη. Χρησιμοποίησε πολύ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απέφυγε τον ξύλινο πολιτικό λόγο και δημιούργησε την εικόνα ενός πολιτικού της σημερινής εποχής. Σε όλα αυτά, ο Μεϊμαράκης είχε μια εμφανή υστέρηση.
Μια δεύτερη απάντηση-ερμηνεία της νίκης του, είναι ότι κρίθηκε ως ικανότερος για να αντιμετωπίσει και κερδίσει τον Τσίπρα στις επόμενες εκλογές. Όποτε και αν γίνουν. Για τους ψηφοφόρους των κομμάτων εξουσίας, αυτή η παράμετρος είναι σχεδόν καθοριστική. Στα πλεονεκτήματα του συγκριτικά με τον Μεϊμαράκη ως προς αυτό το θέμα, είναι ότι ο τελευταίος πολύ πρόσφατα, έχασε ήδη μια εκλογική αναμέτρηση από τον Τσίπρα. Αυτή του Σεπτεμβρίου.
Μια τρίτη απάντηση (που μπορεί ν ακούγεται παράδοξη), είναι ότι τον βοήθησε το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής βρέθηκε έμμεσα απέναντί του (στηρίζοντας τον Μεϊμαράκη). Ο Καραμανλής, μπορεί ακόμα να εξακολουθεί (άγνωστο γιατί!) να διατηρεί την εικόνα μιας χρυσής εφεδρείας για πολλούς Νεοδημοκράτες, ωστόσο ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα εμφανίσθηκε ως συνομιλητής του Α. Τσίπρα. Και αυτό, για πολλούς Νεοδημοκράτες που λειτουργούν πολωτικά, αποτελεί μια μη αποδεκτή κίνηση.
Μια τέταρτη απάντηση, είναι ότι ο Μητσοτάκης κινητοποίησε ακόμα και ψηφοφόρους άλλων κομμάτων! Πρωτόγνωρο για τα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα, αλλά πραγματικό. Υπάρχουν ψηφοφόροι άλλων κομμάτων οι οποίοι πήγαν και γράφτηκαν στις λίστες της Ν.Δ. και ψήφισαν! Δεν είναι σίγουρο προφανώς ότι θα ψηφίσουν την Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές, ωστόσο σίγουρο είναι πως βοήθησαν τον Μητσοτάκη σε αυτή την εκλογή.
Μια ακόμα απάντηση είναι, πως παρότι ο Μητσοτάκης ανήκει σε μια από τις πολιτικές οικογένειες που κυριαρχούν στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, έδωσε την εικόνα ότι δεν αποτελεί προϊόν αυτού του βυζαντινισμού. Η φημολογούμενη αντίθεση της αδελφής του με την υποψηφιότητά του, μάλλον του έκανε καλό.
Υπάρχουν πολλές ακόμα απαντήσεις που μπορεί κάποιος να δώσει. Εκτός από τις απαντήσεις, υπάρχουν και τα συμπεράσματα αυτής της εκλογής. Το ένα από αυτά, είναι πως μια μεγάλη ομάδα Νεοδημοκρατών, αγνόησε την παράδοση που ήθελε ότι από τον ιδιοκτησιακού χαρακτήρα διαχωρισμό του παρελθόντος: Καραμανλικοί εναντίον Μητσοτακικών, κέρδιζαν σχεδόν πάντα οι πρώτοι. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ήταν ο μόνος που κατάφερε το 1990 να σπάσει αυτές τις συνεχόμενες νίκες των «Καραμανλικών», ο γιός του ο δεύτερος. Ένα δεύτερο συμπέρασμα, που προκύπτει από την εκλογή αυτή, είναι ότι η Ν.Δ. μετά από τρείς πολιτικές ήττες (δυο εκλογικές αναμετρήσεις, ένα δημοψήφισμα), δημιουργεί έστω σε επικοινωνιακό επίπεδο προσδοκίες επανόδου στην εξουσία. Δεν περιμένει με βάσει την λογική του «ώριμου φρούτου» την αργή πτώση της κυβέρνησης, αλλά θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί αυτή την εξέλιξη για να δημιουργήσει ρεύμα νίκης. Αν θα το καταφέρει, είναι ζητούμενο. Άλλωστε, από αυτό θα κριθεί ουσιαστικά και ο νέος αρχηγός της…
Γιάννης Παντελάκης
