Τοπικά νέα

Φύλλο και φτερό

23 January, 2019

...έκανα το προσύμφωνο. Φειγ βολάν στο κοινοβούλιο.

Της Ευγενίας Π. Τσατσάκη*

Τρέμετε οι έξωθεν και έσωθεν, η ελληνική δημοκρατία κουρνιάζει υπό τις φτερούγες των άλαλων και εκουσίως κωφών. Εκ προοιμίου δηλώνεται ότι τα εμπλεκόμενα μέρη «καθοδηγούμενα από το πνεύμα και τις αρχές της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών και της αξιοπρέπειας…»[1]. Όμως ο ελληνικός λαός φιμώνεται, δεν ενημερώθηκε στο χρόνο που έπρεπε και στερείται δικαιώματος διενέργειας δημοψηφίσματος, καθώς πρόκειται για μείζον εθνικό θέμα.

Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι μόνο το δεύτερο μέρος, (Σκόπια) έχει δικαίωμα διενέργειας δημοψηφίσματος, εάν το θελήσει, όπως ρητά δηλώνεται[2] στο πολυτραγουδισμένο προσύμφωνο. Η ελληνική κυβέρνηση έχει μια αποδεδειγμένη άρνηση να συμμορφωθεί με την πλειοψηφούσα άποψη του λαού. Θυμηθείτε το δημοψήφισμα του 2015. Επομένως, γιατί να διενεργήσει τώρα δημοψήφισμα;

Δημοψήφισμα στη γείτονα χώρα έγινε. Καλώς. Όμως, η συμμετοχή του λαού δεν το νομιμοποίησε, καθώς άγγιξε μόνο το 36,91% και όχι το 50%. Γεγονός η αγνόηση και των δυο λαών, γεγονός που αντιβαίνει στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες που επικαλείται το προοίμιο του προσυμφώνου. Επιπλέον, ω της παραφροσύνης! Παραβιάζεται το ίδιο το προσύμφωνο πριν ακόμη κυρωθεί: στο άρθρο 2, παρ. 4. β ii) η Ελλάδα δεν μπορεί να κυρώσει το προσύμφωνο, «αφού η έκβαση του δημοψηφίσματος δεν συνάδει με την παρούσα συμφωνία».

«Υπογραμμίζοντας την πλήρη δέσμευσή τους στις αρχές του απαραβίαστου των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας των Κρατών, όπως έχουν ενσωματωθεί στην Τελική Πράξη του Ελσίνκι του 1975»[3]. Δηλαδή το «Βόρεια Μακεδονία» δεν υπονοεί μια νότια; Δεν δημιουργούνται έτσι θύλακες αλυτρωτισμού; Δεν έχει επιτευχθεί απόλυτη συμφωνία, αν και ευαγγελίζεται «την ανάγκη ενίσχυσης της ειρήνης, της σταθερότητας, της ασφάλειας, και την περαιτέρω προώθηση της συνεργασίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη[4].»

Διακαής εκφράζεται η παρακάτω επιθυμία «να ενισχύσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης και καλών γειτονικών σχέσεων στην περιοχή, να θέσουν μόνιμα τέλος σε οιεσδήποτε εχθρικές συμπεριφορές που τυχόν επιμένουν και συμφωνόντας για την ανάγκη να απέχουν από κάθε είδους αλυτρωτισμό και αναθεωρητισμό»[5]. Συμφωνούμε. Όμως ο Ζάεφ βρίθει αλυτρωτικών δηλώσεων, όπως και το Σύνταγμά του. Επίσης, δεν τροποποίησε το Σύνταγμα, έτσι ώστε να αρθούν οι αλυτρωτικές αναφορές, όπως τον δεσμεύει το προσύμφωνο ως το τέλος του 2018 in toto[6].

«Το επίσημο όνομα του δεύτερου μέρους θα είναι «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, θα χρησιμοποιείται erga omnes , ενώ το σύντομο όνομα είναι «Βόρεια Μακεδονία» [7]. Κρατήστε ότι εφευρέθηκε ο ανυπόστατος όρος «μακεδονική ιθαγένεια» κι έπειτα παραχωρήθηκε στους Σκοπιανούς από την ελληνική κυβέρνηση[8]. Ζητώ την έγκριτη βοήθειά σας στον προσδιορισμό της «μακεδονικής γλώσσας» που αναγνωρίζεται ως επίσημη γλώσσα[9] των Σκοπίων. Η ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας» ήταν το αποτέλεσμα της Τρίτης Συνδιάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977. Το τωρινό προσύμφωνο αναγνωρίζει και αποδέχεται αυτή την απόφαση στο άρθρο 7 (3) και (4).

Για τις εμπορικές ονομασίες, σήματα και επωνυμίες, θα αποφανθεί ειδική επιτροπή σε διεθνές και διμερές επίπεδο υπό την άγρυπνη και γεμάτη στοργή ματιά, της Ευρώπης και της Αμερικής[10]. Τα οικονομικά οφέλη για τα Σκόπια είναι πολλαπλά. Για την Ελλάδα;

Αφού οι στιγμές κάτω από τις οποίες τελούμε είναι ιστορικές, ιδού ψήγμα ιστορίας: στις 13/09/1995 υπογράφηκε η Ενδιάμεση Συμφωνία κατά την οποία ανάμεσα σε άλλα συμφωνήθηκε ότι τα Σκόπια «θα διακηρύξουν ότι το Σύνταγμά τους δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως διεκδίκηση ελληνικού εδάφους ή ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.» Από τότε τους περιμένουμε να τροποποιήσουν τα περί αλυτρωτισμού στο σύνταγμά τους. Το έπραξαν; Ουδείς δύναται μέχρι στιγμής επίσημα να μας ενημερώσει.

Σας ενημερώνω ότι ο Μανόλης Ανδρόνικος δεν υπήρξε, ούτε τα ευρήματά του. Όλα αυτά είναι επικίνδυνα και φασιστικά. Αυτό μας πληροφορεί εμμέσως πλην σαφώς το άρθρο 7 παρ. 1 «ο όρος «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά.» Δηλαδή θα υπάρχει το «Μακεδόνας Έλληνας» και το «Μακεδόνας Σκοπιανός»; Το «Μακεδονία Ελλάδα» και το «Μακεδονία Σκόπια»; Έτσι, στρώνεται ο δρόμος για το αίτημα μιας ενιαίας Μακεδονίας αργότερα. Υπό ποιους, θα αποφασιστεί με μια νέα συμφωνία για την ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής. Πρώτα το κομμάτιασμα μετά η επανένωση, όπως συμφέρει.

Το πολύτιμο μαργαριτάρι είναι το άρθρο 8, παρ. 5, του προσυμφώνου, όπου εκχωρείται το δικαίωμα σε μια διεθνή επιτροπή να ξαναγράψει την ιστορία, τον πολιτισμό και την ταυτότητά μας συλλήβδην. Βεβαίως. Επειδή όσα ξέραμε μέχρι τώρα δεν ήταν έγκριτα και επιπλέον υπήρξαμε κατ’ επανάληψη ανιστόρητοι. Μια μουτζούρα και ξεμπλέκουμε. Ποιοι άραγε θα απαρτίζουν αυτή την επιτροπή; Ποιοι θα ελέγχουν τα πορίσματα της επιτροπής; Μη μου ανησυχείτε, έχουν τον έλεγχο. Τον απόλυτο.

Στα καθ’ ημάς, παραβιάζεται το Σύνταγμά μας, άρθρο 28, παρ.3 και κατ’ επέκτασιν η δημοκρατία. «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση του νόμου που κυρώνει τη συνθήκη ή συμφωνία, απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.» Δηλαδή από τους 300 χρειάζονται 180. Τους έχει το κυβερνόν κόμμα;

Ακολουθεί επικίνδυνο ερώτημα: γιατί δεν ενεργοποιείται το άρθρο 44 παρ.2; Δεν πρόκειται για κρίσιμο εθνικό θέμα; «Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του υπουργικού συμβουλίου.» Για να δούμε τι θα ψηφίσει το λειψό όλον των εκλεγμένων βουλευτών μας, ιδίως αυτών που κόπτονται για την Μακεδονία και το μόνο που κάνουν είναι να αλληλοδιαγράφονται ή να μεταπηδούν από περβόλι σε περβόλι. Θα αγνοήσουν εκ νέου τον λαό; Αν νοιάζονται πραγματικά, να πιέσουν ώστε να διενεργηθεί δημοψήφισμα. Κινητοποιώντας όμως τις διαδικασίες του Συντάγματος, όχι του εντυπωσιασμού και της ψηφοθηρίας.

Αλήθεια οι εκλεγμένοι θα τα βάλουν με τον λαό, με την οργή της θάλασσας, τη μάνητα τ’ ανέμου; Κι ύστερα από που θα αντλούν τη δύναμή τους; Για την ιστορία, να θυμηθούμε ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1993 δήλωνε ότι το όνομα που διακυβεύονταν τότε για τα Σκόπια και περιείχε τον όρο «Μακεδονία» δεν θα είχε σημασία, αφού όλοι θα το ξεχνούσαν μετά από 10 χρόνια. Αλί δεν ξεχάστηκε. Άνθισε. Επομένως, οι σημερινοί μπλε, αν θέλουν να ορθώσουν ανάστημα και να ανδρώσουν λόγο, θα πρέπει να το κάνουν με αρετή και τόλμη. Το ίδιο ισχύει και για τους πράσινους. Οτιδήποτε άλλο ωχριά μπροστά σε τέτοια αναμετρήματα.

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το προσύμφωνο, η αίσθηση που μένει είναι η συνεχής αντίφαση, η στρέβλωση υπό το άγρυπνο μάτι των Αμερικανών και των Ευρωπαίων σε κάθε σχεδόν διάταξη. Συνεχής επίβλεψη, μη τυχόν και χαλάσει η σούπα που μαγειρεύουν. Το πιο θλιβερό όλων είναι ότι βάλλεται ο ίδιος ο Άνθρωπος μέσα από αυτό το έκτρωμα. Οι λαοί αγνοούνται και στερούνται του δικαιώματος της γνώμης τους. Σε περίπτωση που δεν έγινε ακόμη αντιληπτό, αυτή τη στιγμή βάλλεται η δημοκρατία και το συντεταγμένο της πολιτείας μας. Εν αναμονή της ψηφοφορίας… Τα μεσάνυχτα της Πέμπτης θα κοιμηθώ στην Κρήτη. Άραγε που θα ξυπνήσω; Στην Αίγυπτο ή την Τουρκία;

*Αρχαιολόγος, Εκπαιδευτικός.