Αγροτικά

Ελιές: “Μονόδρομος” το ράβδισμα

neakriti.gr 04 December, 2019 ΑΓΡΟΤΙΚΑΑΡΘΡΑ

Κίνδυνος να επιστρέψουν οι καταστροφικοί μύκητες αν δεν ραβδιστούν τα ελαιόδεντρα, επισημαίνουν οι γεωπόνοι

«Εγώ δε θα ραβδίσω φέτος», λένε πολλοί παραγωγοί, που βλέπουν με απογοήτευση τη δακο-προσβεβλημένη και ταυτόχρονα μολυσμένη από το γλοιοσπόριο και ίσως και άλλους μύκητες παραγωγή πάνω στα δέντρα, αλλά αν μείνει έστω και ένας καρπός μέχρι του χρόνου υπάρχει το ενδεχόμενο οι μύκητες να επιστρέψουν και να είναι και περισσότερο καταστροφικοί για την παραγωγή ελαιολάδου.

Δεν είναι όμως ούτε στα αμπέλια μικρότερος ο κίνδυνος επιστροφής ασθενειών όπως η χολέρα, ο περονόσπορος και η ευδεμίδα, αφού είχαν κι αυτά μεγάλες επιβαρύνσεις φέτος, και συνεπώς οι αμπελουργοί χρειάζεται από τώρα να αρχίσουν συγκεκριμένες ενέργειες χωρίς να περιμένουν την εποχή της άνθισης, αφού, αν μέχρι τότε δε δράσουν, θα ξαναβρούν μπροστά τους όλες αυτές τις ασθένειες και δε θα μπορούν πλέον να τις αντιμετωπίσουν!

Γραμματικάκης μέσω της εφημερίδας “Νέα Κρήτη” στέλνει προς τους αγρότες σημαντικά μηνύματα για ενέργειες πολύ περισσότερες σε σχέση με την περυσινή χρονιά και φυσικά πολύ πιο γρήγορες, αφού έχουμε περάσει από μια πολύ δύσκολη χρονιά, που δείχνει ότι πλέον δε θα πρέπει ουδείς να εφησυχάζει με τις κλιματικές αλλαγές. «Λένε πολλοί ότι δε θα ραβδίσουν φέτος. Όμως καλό είναι να ξεφορτώσουν τα δέντρα. Γιατί θα έχουμε πρόβλημα του χρόνου εάν ευνοήσουν πάλι οι συνθήκες. Γιατί το γλοιοσπόριο θα μείνει επάνω και θα ευδοκιμεί», λέει χαρακτηριστικά.

«Φέτος, μετά από όσα έχουμε περάσει, κρίνεται αναγκαία η χρήση χαλκούχων σκευασμάτων σε πιο τακτά χρονικά διαστήματα. Δηλαδή, μετά το ράβδισμα ή το κλάδεμα εκεί θα πρέπει να γίνεται μια εφαρμογή για να γίνεται απολύμανση από διάφορους μύκητες ή βακτήρια. Και καλό θα είναι φέτος, λίγο πριν την ανθοφορία της ελιάς, δηλαδή την περίοδο της άνοιξης, να γίνει και τότε μία επέμβαση με χαλκό. Και αν κρίνεται απαραίτητο, αν δηλαδή έχουμε όψιμες βροχές όπως είχαμε και φέτος, να γίνεται άλλος ένας ψεκασμός με χαλκό εκείνη την εποχή.

Δηλαδή, σε ένα ψέκασμα για την καρπόβια γενιά του πυρηνοτρήτη, να το συνδυάσουμε με ένα χαλκούχο σκεύασμα. Και τέλος, αν κρίνεται απαραίτητο, κοντά στην ωρίμανση της ελιάς, δηλαδή γύρω στον Σεπτέμβριο με Οκτώβριο, να γίνει επίσης μια επέμβαση με χαλκό. Άλλες χρονιές δεν είχαμε τόσο έντονη αυτή την ανάγκη λόγω των καιρικών συνθηκών. Η Κρήτη γενικώς έχει ξηροθερμικό κλίμα, οπότε δεν είχαμε τόσο έντονα το θέμα με τους μύκητες. Φέτος, όμως, με τις πολλές βροχοπτώσεις αυτό το πρόβλημα επιδεινώθηκε»...

Για να καταλάβει ο ελαιοπαραγωγικός κόσμος πόσο σημαντικός είναι ο χαλκός, ο Γιάννης Γραμματικάκης απαντά: «Είναι μυκητοκτόνο. Υπάρχουν και χαλκοί που είναι σχετικά ήπιοι σε σχέση με το περιβάλλον. Υπάρχουν και βιολογικοί χαλκοί που μπορεί, αν θέλει κάποιος να χρησιμοποιήσει, να δουλεύουν μια χαρά. Βέβαια, ο χαλκός είναι γενικά ήπιος. Έχει ωστόσο μέρες υπολειμματικότητας. Δηλαδή, υπάρχουν σκευάσματα που γράφουν ότι πρέπει ο παραγωγός να περιμένει 15 μέρες για να συγκομίσει. Υπάρχουν και σκευάσματα που, αν τα χρησιμοποιήσει ο παραγωγός, μπορεί να συγκομίσει και άμεσα»...

Πάντως, ο ίδιος τονίζει ότι είναι πολύ πιο απαραίτητος ο χαλκός αμέσως μετά το κλάδεμα και όχι τόσο μετά τη συγκομιδή. «Κι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι ανοιχτές οι τομές τότε, και καλό είναι ο παραγωγός να μην περιμένει. Να προχωράει στη συνέχεια άμεσα στην επέμβαση με χαλκό, ώστε να απολυμαίνει τις τομές. Και αν μπορεί και όλο το δέντρο»...

Πότε όμως μπορεί να κλαδευτεί η ελιά για να έχουμε και τα καλύτερα αποτελέσματα; «Το πιο καλό είναι να κλαδευτεί νωρίς η ελιά για να προλάβει, εφόσον την περιποιηθούμε και σωστά, να δώσει βλαστό, και αυτός ο βλαστός ίσως να καρποφορήσει τον Απρίλιο, αν βοηθήσουμε και με λιπάσματα διαφυλλικά κ.λπ.»...

Προσωπικά ο ίδιος τάσσεται με τη “σχολή” που λέει ότι «καλλιεργούμε την ελιά μας, άρα έχουμε την απαίτηση να παίρνουμε κάθε χρόνο παραγωγή. Μπορεί να παίρνουμε 80% τη μια χρονιά και 40% την άλλη. Και αυτό για να το πετύχουμε θα πρέπει να κλαδεύουμε ελαφριά κάθε χρόνο. Διότι, αν κλαδέψουμε βαριά, μπορεί να πάρουμε καρπό ξανά μετά από δύο χρόνια ή και περισσότερα»...

Όσο για τον μολυσμένο καρπό, ο Γιάννης Γραμματικάκης τονίζει ότι «το γλοιοσπόριο, αν επικρατήσουν και φέτος οι κατάλληλες συνθήκες, θα μπορεί και με τη νέα ελαιοκομική περίοδο να ξαναπροσβάλει τα δέντρα μας αν μείνουν πάνω οι καρποί, αφού εκεί, όπως και στα φύλλα, διαχειμάζει, ενώ είναι δύσκολο να μεταφερθεί από το έδαφος προς τα πάνω»... Στο ερώτημά μας για τη χρήση ασβέστη γύρω από την ελιά ώστε να απολυμάνουμε το χώμα, μας λέει ότι «αν το χώμα είναι βαρύ και έχει υψηλό ΡΗ να “μπλοκάρουμε” το χωράφι. Γιατί ο ασβέστης ανεβάζει το PH του εδάφους»...

Για τα αμπέλια ο κ. Γραμματικάκης συνιστά: «Ο παραγωγός που είχε ζημιές από χολέρα και περονόσπορο θα πρέπει να κάνει έναν ψεκασμό με ένα χαλκούχο σκεύασμα τώρα που αρχίζουν και πέφτουν τα φύλλα. Ο μύκητας της χολέρας δημιουργεί έναν θύλακα, μέσα στον οποίο ζει και τρέφεται. Αυτός ο θύλακας με τον χαλκό μπορεί να σκοτωθεί. Άρα, μένει εκτεθειμένη η ασθένεια λίγο πριν ανοίξει το αμπέλι, που είναι λίγο πιο κρύος ο καιρός, δηλαδή γύρω στον Φεβρουάριο με Μάρτιο, και ψοφάει. Οπότε ανοίγει το κλήμα καθαρό»...

Από ’κει και πέρα, μόλις το μάτι φτάσει στα 5-10 εκατοστά, θα πρέπει να αρχίσουν οι επεμβάσεις με θειάφι για τη χολέρα. Επίσης με τον χαλκό γίνεται αντιμετώπιση του περονόσπορου και με τον βάκιλο της ευδεμίδας.

Και καταλήγει λέγοντας: «Πλέον τα σκευάσματα είναι προληπτικά. Επομένως, δίνουμε βάρος στην πρόληψη. Αν δεν προλάβουμε την ασθένεια, είναι πλέον πολύ δύσκολη η καταπολέμησή της»...