Για να σταματήσουμε τον πολλαπλασιασμό των μικρών ναΐσκων στις άκρες των δρόμων, τα στεφάνια και τα δάκρυα, πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Η ζωή είναι μαγκιά. Ας την ζήσουμε στον υπέρτατο βαθμό.
Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι ιδιαίτερα θλιβερό γεγονός, ιδίως όταν αφορά σε νέο άτομο.
Τα δε θύματα δεν επιλέγονται από το αν είναι «επώνυμοι» ή λιγότερο αναγνωρίσιμοι. Αυτό αφορά μόνο τα ΜΜΕ που θα έκαναν τα πάντα για την τηλεθέαση. Μικρή διαφορά έχει αν το θύμα λέγεται «Παντελίδης», «Σένα», «Νταϊάνα», «Πωλ Γουόκερ» ή ….. «Λευτέρης», όπου το αποτέλεσμα δεν αλλάζει και είναι το ίδιο θλιβερό και οδυνηρό για την οικογένεια.
Σχεδόν πάντα, τέτοιου είδους θλιβερά γεγονότα γίνονται θέματα εσωτερικού επαναπροσδιορισμού και συμπεριφορών. Αλλά……..
«Κάθε θαύμα, τρεις ημέρες» λένε στο χωριό μου. Θα συζητήσουμε, θα ακούσουμε χιλιάδες αναλύσεις και μετά θα ξεχάσουμε. Και θα σβήσουμε τον καημό μας σε ένα ποτηράκι. Και μετά θα οδηγήσουμε……….. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Ο διπρόσωπος Έλλην σε πλήρη ανάπτυξη. Κλάμα (για τον άδικο, αναμφισβήτητα, χαμό ενός νέου ανθρώπου) αλλά και μπουζούκια – μπαράκια – ποτάκια – οδήγηση.
Όταν καταλάβουμε ότι δεν είμαστε αθάνατοι…….
Όταν καταλάβουμε ότι είναι το ίδιο πιθανό να συμβεί σε εμάς……
Όταν καταλάβουμε τι μπορούμε να προκαλέσουμε εμείς με λανθασμένους χειρισμούς..
Όταν αρχίσουμε να σεβόμαστε τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων…...
Όταν πάψουμε να κλαίμε για τους άλλους χωρίς εμείς να εφαρμόζουμε τα στοιχειώδη, τότε θα σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα.
Πόσοι όμως από όλους αυτούς που κλαίνε και καταριούνται τη στιγμή φόρεσαν ζώνη ή κράνος σήμερα;
Πόσοι από αυτούς έβαλαν τα παιδιά τους στο πίσω κάθισμα εφαρμόζοντάς τους τη ζώνη;
Πόσοι από αυτούς κατανάλωσαν αλκοόλ ή ουσίες και οδήγησαν;
Πόσοι πραγματικοί φίλοι εμπόδισαν κάποιον να οδηγήσει υπό την επήρεια αλκοόλ;
Εάν έστω και ένας εφάρμοζε τα παραπάνω, ο άδικος χαμός ενός νέου ανθρώπου μπορούσε να λειτουργήσει προληπτικά και αποτρεπτικά από ακραίες οδικές συμπεριφορές, που θέτουν σε κίνδυνο την ζωή του οδηγού και των άλλων.
Ο Αναστάσιος Μαρκουίζος, γνωστός ως Ιαβέρης είχε πει πριν μέρες στη Βουλή, πως στους ελληνικούς δρόμους συντελείται καθημερινά μια "γενοκτονία". Τα στοιχεία που παρέθεσε, συγκλονιστικά. "Κάθε ημέρα στην Ελλάδα έχουμε πέντε νεκρούς, πέντε τετραπληγικούς, 10 παραπληγικούς, 60 τραυματίες, ενώ δεκάδες χιλιάδες ευρώ είναι το κόστος σε υλικές ζημιές". Όπως είπε, είναι σαν να πέφτει κάθε μέρα σε κατοικημένη περιοχή, αεροσκάφος με 20 επιβάτες!
Φυσικά δεν τίθεται θέμα λογιστικής αποτίμησης, μιας και η ανθρώπινη ζωή δεν κοστολογείται. Παρόλα αυτά το ψυχολογικό κόστος της απώλειας είναι πολλές φορές ανυπέρβλητο για το οικείο περιβάλλον. Όπως ανυπέρβλητο είναι και το «κόστος» της αναπηρίας που έπεται ενός τροχαίου ατυχήματος.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε πρόγραμμα εκπαίδευσης οδικής συμπεριφοράς. Μεμονωμένοι σύλλογοι ή ευαισθητοποιημένοι καθηγητές προσπαθούν να μεταφέρουν γνώσεις και εικόνες από ατυχήματα. Αρκούν;
Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να δώσει τη γνώση και οι γονείς το παράδειγμα!
Οι γονείς δίνουν το παράδειγμα στα παιδιά τους ή αναιρούν με πράξεις τις προτροπές των;
Για να σταματήσουμε τον πολλαπλασιασμό των μικρών ναΐσκων στις άκρες των δρόμων, τα στεφάνια και τα δάκρυα, πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς.
Η ζωή είναι μαγκιά. Ας την ζήσουμε στον υπέρτατο βαθμό.
Ας μην την στερήσουμε από τον εαυτό μας. Είναι άδικο!
cretalive.gr
Δείτε επίσης
-
Δεν υπάρχουν καταχωρήσεις
Σχετικά άρθρα
Δημοσθένης Μαράκης
