Ανοίγοντας σχολεία στη χώρα των αναλφάβητων

02 November, 2018 ΚΟΣΜΟΣΑΡΘΡΑ

Ανοίγοντας σχολεία στη χώρα των αναλφάβητων

Το πολύ υψηλό ποσοστό αναλφαβητισμού και η παντελής απουσία εκπαίδευσης σε ορισμένες περιοχές και συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες εγκλωβίζουν τους ανθρώπους όλο και βαθύτερα στη φτώχεια.

«H εκπαίδευση είναι το πιο δυνατό όπλο που έχουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο», είχε πιει ο Νέλσον Μαντέλα και αν είχει εισακουστεί από τους ηγέτες του κόσμου τότε οι αναλφάβητοι δεν θα έφταναν σήμερα τα 750 εκατομμύρια.

Tόσοι είναι οι άνθρωποι που δεν ξέρουν να γράψουν και να διαβάσουν, σύμφωνα με έρευνα της UNESCO για το 2018. Ένας στους τρεις αναλφάβητους βρίσκεται στην Ινδία. Είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό αναλφαβητισμού το οποίο φτάνει το 34%. Ακολουθεί η Κίνα με 11%.

Το πολύ υψηλό ποσοστό του αναλφαβητισμού και η παντελής απουσία εκπαίδευσης σε ορισμένες περιοχές και συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες εγκλωβίζουν τους ανθρώπους όλο και βαθύτερα μέσα στη φτώχεια. Επιπλέον, η έλλειψη πόρων σε συνδυασμό με την απουσία γνώσης βασικών δικαιωμάτων οδηγεί στο κλείσιμο σχολείων αντί για το άνοιγμα νέων.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το κλείσιμο του μοναδικού σχολείου που υπήρχε στο απομακρυσμένο χωριό Katingpani της επαρχίας Nuapada. Η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι μαθητές που παρακολουθούσαν τα μαθήματα εκεί δεν ήταν αρκετοί για να μείνει ανοιχτό το σχολείο και προχώρησε στο κλείσιμό του. Οι μαθητές που από τη μία μέρα στην άλλη βρέθηκαν χωρίς δασκάλους και σχολική στέγη, θα έπρεπε να πάνε σε σχολεία από τα διπλανά χωριά.

Τα διπλανά χωριά βέβαια δεν είναι και τόσο διπλανά καθώς το Katingpani βρίσκεται κοντά σε μια περιοχή άγριας ζωής χωρίς εύκολα προσβάσιμους δρόμους. Το να πάει ένας μαθητής στο διπλανό χωριό είναι αρκετά δύσκολο και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το κλείσιμο του σχολείου σηματοδοτεί και το τέλος της εκπαιδευτικής ζωής των μαθητών.

Οι κάτοικοι του χωριού είδαν τον κίνδυνο που συνεπαγόταν αυτό το λουκέτο. Είδαν τον φαύλο κύκλο της αμάθειας που οδηγεί στην περιθωριοποίηση και τη φτώχεια και σε ένα μέλλον με λιγοστές ευκαιρίες. Η ActionAid που δραστηριοποιείται στη χώρα από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, το 1972, δημιούργησε μία ομάδα εκπροσώπων της κοινότητας προκαλώντας έναν διάλογο για το πώς θα μπορούσαν οι κάτοικοι να πείσουν τις αρχές για τη σημασία του σχολείου για το χωριό τους.

Η οργάνωση μαζί με τους τοπικούς συνεργάτες της υποστήριξε την ομάδα να δημιουργήσει συγκεκριμένα αιτήματα και να τα καταθέσουν στις αρχές. Δεν έμειναν όμως εκεί. Το πιο σημαντικό είναι ότι μέχρι να αποφασιστεί τι θα γίνει με το σχολείο, η κοινότητα επέλεξε δύο νέους να διδάσκουν τα 34 παιδιά ώστε να μην μείνουν πίσω στα μαθήματά τους.

Το αίτημα της κοινότητας έφτασε στο υπεύθυνο γραφείο για την Εκπαίδευση. Η επιμονή τους οδήγησε στην επανεξέταση της απόφασης και τελικά στην άρση της. Η επιτροπή που ερεύνησε το αίτημα έκρινε ότι οι 34 μαθητές του χωριού ήταν αρκετοί για να δικαιολογηθεί η λειτουργία του σχολείου και άρα το εκ νέου άνοιγμά του!

Η σημαντική αυτή απόφαση για τα παιδιά αλλά και όλους τους κατοίκους του χωριού, έδειξε πόσο δυναμική και αποτελεσματική μπορεί να γίνει μία κοινότητα αν ενδυναμωθεί και ενωμένη διεκδικήσει τα δικαιώματα της. Το ποσοστό αναλφαβητισμού μπορεί να μην πέσει από αυτό το άνοιγμα του σχολείου, η ζωή όμως για αυτούς τους 34 μαθητές από το Katingpani σίγουρα θα είναι πιο φωτεινή και πιο αισιόδοξη.