Αρθρογραφία

Xαμένες ψυχές και βαθιά τραύματα στο όνομα μιας “άρρωστης” αγάπης...

mesaralive.gr 18 June, 2021 ΑΡΘΡΑ

Xαμένες ψυχές και βαθιά τραύματα στο όνομα μιας “άρρωστης” αγάπης...

Mε την επιβεβαίωση του χειρότερου σεναρίου γράφτηκε ο επίλογος της ιστορίας ενός αποτρόπαιου εγκλήματος που συγκλόνισε το πανελλήνιο

Τέλος χρόνου λοιπόν για τον 32χρονο Μπάμπη Αναγνωστόπουλο, τον πιλότο και ακόμα καλύτερο ηθοποίο που επί 40 ημέρες έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας ενασαρκώνοντας κατα σειρά τους ρόλους του θύματος,του στοργικού πατέρα και φυσικά του χαροκαμμένου χήρου, καθώς η αυλαία της καλοστημένης του παράστασης έπεσε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το βράδυ της Πέμπτης με τη σοκαριστική κι έπειτα απο πολύωρη ανάκριση ομολογία του με την οποία παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που έκοψε το νήμα της ζωής της 20 χρονης συζύγου του ,αφήνοντας συνειδητά την κορούλα του που πριν ακόμα συμπληρώσει το πρώτο έτος της ζωής της χωρίς τη μητέρα της, με ένα τραύμα που θα το κουβαλά στην ψυχή της για πάντα.

Τη σκότωσε γιατί την..."αγαπούσε"

Απάθεια,αναλγησία, ψυχρότητα, ναρκισσισμός, κυνισμός, απόλυτο σκοτάδι...Αυτές οι λέξεις στριφογύριζουν στο μυαλό μου απ' τη στιγμή που έκλισε η υπόθεση και σκεπτόμενος την κτηνωδία που έλαβε χώρα σ'αυτό το σπίτι και τα όσα ακολούθησαν με πρωταγωνιστή τον δήμιο της άτυχης κοπέλας. Αυτός βέβαια,ακόμα και τώρα πιστεύει ,ότι η υπερβολική του αγάπη τον οδήγησε σ'αυτό το σημείο. Στον δική του ιστορία εχει καταφέρει να πείσει τον εαυτό του ότι εκείνος είναι το μεγαλύτερο θύμα.

Τι είναι τελικά η αγάπη;

Είναι συνώνυμο της εξουσίας και της καταπίεσης; Οδηγεί στην απελπισία και σε αδιέξοδο;Λάθος! Η αγάπη ούτε κατάρα είναι,ούτε κάποια ψύχωση.

Όσο δύσκολη κι αν γίνεται πολλές φορές, δεν πάυει να είναι ένα συναίσθημα αγνό που το μόνο που ζητά είναι ευαισθησία κι ενσυναίσθηση.Αγαπώ σημαίνει σέβομαι, υποχώρώ, στηρίζω.

Με πράξεις κι όχι στα λόγια!

Όποιος αγαπά, θέλει να βλέπει τον άνθρωπο του ευτυχισμένο.Όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει πρέπει να τον αφήνει ελέυθερο, να του δίνει χώρο κι όχι να τον...πνίγει.

Η αγάπη δεν επιβάλλεται!

Όλα αυτα ακούγονται κλισέ ,θα μου πείτε και ίσως έίναι.Η σημερινή πραγματικότητα όμως μας αποδεικνύει καθημερινά και με τον πιο άσχημο τρόπο,πως, δυστυχώς, δεν είναι αυτονόητα,όπως θα έπρεπε...

Αντί επιλόγου...

Το παραμύθι του 20χρονου κοριτσιού δεν είχε ευτυχισμένο τέλος. Οταν η Καρολίνα συνειδητοποίησε ότι ο άνθρωπος με τον οποίο θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής της ήταν ενας ξένος,όταν θέλησε να φύγει και να ανασάνει, ήταν πΙΑ αργά...Ο πατέρας του παιδιού της, ο άνδρας των ονέιρων της έγινε δήμιος και της πήρε τη ζώή με το έτσι θέλω.

Το γεγονός αυτό ίσως πρεπει να μας προβληματίσει σε σχέση με το κομμάτι των ανθρώπινων σχέσεων και ιδιαίτερα των δεσμεύσεων.Ο γάμος είναι μια μορφή δέσμευσης, η πιό ιερή! Δεν πρέπει όμως να είναι αυτοσκοπός. Δεν πρέπει να είναι αφετηρία στη ζώή ενός νέου ανθρώπου,αλλά προορισμός.

Ναι ίσως υπερβάλλω, αλλα αυτό πιστεύω. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις και είναι πολλές και φωτεινές.

Υ.Γ:" Ζήσε, γνώρισε τον κόσμο,πραγματοποίησε όνειρα,κυνήγησε στόχους,απόκτησε παραστάσεις,εμπειρίες,φτιάξε τις δικές σου αναμνήσεις.Ωρίμασε και κάνε τις σώστες επιλογές, χωρίς να κοιτας πίσω.

Μπορεί να είναι δύσκολο, μπορεί να σπάσεις τα μούτρα σου στη διαδρομή,αλλά ζήσε!

Μη βιαστείς..."

Αν είχα σήμερα μια κόρη, αυτή θα ήταν η προτροπή μου

Μ.Μ