Τι είναι τα ισραηλινά κιμπούτς που έγιναν στόχος της Χαμάς

Στο Ισραήλ υπάρχουν μέχρι σήμερα περίπου 250 κιμπούτς. Όσα βρίσκονται κοντά στα σύνορα με τη Γάζα δέχτηκαν επίθεση από ρουκέτες της Χαμάς. Ας δούμε τι είναι και πώς λειτουργούν.

Τα ισραηλινά κιμπούτς, κοντά στα σύνορα με τη Γάζα, έχουν γίνει ο κύριος στόχος της επίθεσης της παλαιστινιακής Χαμάς. Λίγοι, όμως, γνωρίζουν τι είναι και πως λειτουργούν.

Ας δούμε αναλυτικά.

Οι “κομμούνες” του Ισραήλ

Τα κιμπούτς, που στα εβραϊκά σημαίνει “συγκέντρωση, ομαδοποίηση”, ήταν οικονομικά αυτόνομες κοινότητες, που, κατά την δημιουργία τους, βασίζονταν στην οικονομική αλληλοβοήθεια, τη δημοκρατική οργάνωση και τις στενές κοινωνικές επαφές.

Λειτουργούσαν ως κολεκτίβες, κατά τα σοσιαλιστικά πρότυπα, και βασίζονταν στον αγροτικό τρόπο ζωής. 

Τα κιμπούτς ήταν θεμελιώδη για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να κατέχουν μια βαθιά συμβολική θέση στην ιστορία της χώρας.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Wall Street Journal, ο Ran Abramitzky, καθηγητής στο Στάνφορντ και συγγραφέας του βιβλίου “The Mystery of the Kibbutz: Egalitarian Principles in a Capitalist World”, παρομοίασε ένα τυπικό κιμπούτς με ένα “γραφικό χωριό στην ύπαιθρο”, με μικρά διαμερίσματα, καταπράσινα μονοπάτια περιπάτου, όπου τα παιδιά περιφέρονται ελεύθερα. Όπως είπε, τα κιμπούτς “οικοδομήθηκαν πάνω στις αρχές της κοινοτικής και συνεργατικής διαβίωσης, της ισότιμης μοιρασιάς και της αμοιβαίας βοήθειας”.

Τα κιμπούτς εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις αρχές του 1900, με την ανάπτυξη της αγροτικής κοινότητας Degania γύρω στο 1910. Οι Εβραίοι έποικοι που βρίσκονταν πίσω από το εν λόγω κίνημα οραματίστηκαν τα κιμπούτς ως ένα μέρος, όπου ο σιωνισμός συναντούσε τον μαρξισμό.

Τα πρώτα κιμπούτς δημιουργήθηκαν κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο, τον Ιορδάνη ποταμό και γύρω από την Λωρίδα της Γάζας ενώ αρκετά από αυτά χτίστηκαν σε παλαιστινιακή γη. Ο αριθμός των κατοίκων τους κυμαινόταν από 50 έως 2.000 άτομα.

Ιδρύθηκαν με βάση τα σοσιαλιστικά πρότυπα και στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στη γεωργία. Οι κιμπούτσνικ, όπως αυτοαποκαλούνταν οι κάτοικοι των κιμπούτς, μοιράζονταν τη γη, είχαν ίσους μισθούς και δεν είχαν ιδιοκτησία. Σε ορισμένες πρώιμες κοινότητες, τα παιδιά μεγάλωναν από την κολεκτίβα και ζούσαν σε ένα σπίτι, όπου τα επισκέπτονταν οι γονείς τους.

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βικτώριας στον Καναδά και συγγραφέας του βιβλίου “Chasing Utopia: Το μέλλον του κιμπούτς σε ένα διαιρεμένο Ισραήλ”, David Leach, περιέγραψε ότι εντός των ιδιαίτερων αυτών κοινοτήτων ξεσπούσαν φιλοσοφικές συζητήσεις για θέματα, όπως το αν ο καθένας θα έπρεπε να έχει έναν βραστήρα τσαγιού στο δωμάτιό του ή να χρησιμοποιεί έναν κοινόχρηστο, ώστε να διευκολύνεται η κοινωνική αλληλεπίδραση.

“Συχνά περιγραφόταν ως η πιο αγνή μορφή κομμουνισμού στον δυτικό κόσμο”, ανέφερε ο Leach. “Ήταν σαν μια ριζοσπαστική δημοκρατία στην οποία όλοι, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, είχαν δικαίωμα ψήφου”, πρόσθεσε.

 

Δείτε επίσης

Δεν υπάρχουν καταχωρήσεις