Πλησιάζει το Πάσχα
Διανύουμε την εβδομάδα του Λαζάρου, όπως λέγεται, μια ιδιότυπη εβδομάδα! Δεν ακούγονται οι ψαλμοί στις εκκλησίες μας, δεν χτυπάνε οι καμπάνες κάθε βράδυ καλώντας μας στον Εσπερινό! Κι όμως είναι άγιες ημέρες προπαρασκευής για το Άγιο Πάσχα!
Οι πόλεις νεκρές, βουβοί οι δρόμοι και οι πλατείες δίχως τα παιχνίδια των παιδιών και τις χαρούμενες φωνές τους! Θλίψη παντού! Χαρακτηριστικά και με ευλαβική συνέπεια στο τηλεοπτικό παράθυρο κάθε απόγευμα στις 6.00 ο κος Τσιότρας μας πληροφορεί ενδελεχώς για την πορεία του λοιμού.
Κι εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Πώς αντιδρούμε;
Παρά το ότι απρόσμενα κι εντελώς απροετοίμαστα μας επισκέφτηκε αυτός ο ιός, αυτή η λαίλαπα που κατέκλισε όλη την γη, εμείς αντιδρούμε με σύνεση με καρτερία και βρίσκουμε τρόπους διεξόδου για την καθημερινότητά μας. Είτε να διαβάζουμε κάποια βιβλία, είτε να μετέχουμε στα τηλεμαθήματα μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας δάσκαλοι και μαθητές με περισσή σπουδή, ώστε να μην χαθεί η ροή της διδαχής έως ότου έρθει εκείνη η ευλογημένη ημέρα που θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας.
Μιλώντας με ανθρώπους άλλοτε γέροντες, άλλοτε νέους, άλλοτε λιγότερο νέους είδα στα μάτια τους μια μικρή ανησυχία αλλά ποτέ την απαισιοδοξία ή τον άκρατο φόβο! Διέκρινα μια γλυκόπικρη προσμονή – αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα – μου είπαν! Θα είναι αλλιώτικη από όλες εκείνες που ζήσαμε ως τώρα αλλά θα έχει φως κι εμείς θα είμαστε διαφορετικοί μέσα μας! Ο καιρός τούτος της «απομόνωσης» μάς έφερε αντιμέτωπους με τον εσωτερικό μας εαυτό, που τόσο είχαμε παραμελήσει για ευνόητους λόγους. Είναι σπουδαία ενασχόληση με το «είναι» μας, εκείνο που δεν ξέρουμε ή με το οποίο δεν έχουμε ίσως συστηθεί ποτέ μαζί του! Για σκεφτείτε το λίγο!
Ο δρόμος για την Ανάσταση του Θεανθρώπου θα είναι λιγότερο δύσβατος και η ψυχή καθαρή θα υποδεχτεί το Άγιο φως της Αλήθειας.
Θα είναι το φετινό, ένα Πάσχα πιο εσωτερικό και το « Χριστός Ανέστη» θ’ ακουστεί πιο δυνατά και θα το αισθανθούμε εντονότερα και ουσιαστικότερα.
Τι ωφέλησεν ημάς η υπερηφανία; Και τι πλούτος μετά αλαζονείας συμβέβληται ημίν; Παρήλθεν εκείνα πάντα ως σκιά (Τι μας ωφέλησε η καυχησιά; Και σε τι ο πλούτος με την αλαζονεία συνεισφέρουν για την ευτυχία μας; Σε τίποτα, γιατί συνήθως και τα δύο περνούν σα σκιά) [Σολομών 5]
Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli ‘Federico II”].
