Μιλάμε στους νέους;
Οι νέοι μας ζούνε σε καιρούς δύσκολους, δυσοίωνους και χωρίς κίνητρα για να παλέψουν για το μέλλον τους, για τα όνειρά τους. Όνειρα! Δεν τολμούν ούτε να τα προφέρουν, τα έχουν καλά φυλαγμένα στο αρμάρι το προσωπικό.
Αλλά ας δούμε ενδοσκοπικά τι κάνουμε εμείς γι’ αυτούς! Αλήθεια σκέφτηκε κανείς από μας τους ενήλικες γονιούς ή δασκάλους πόσο χρόνο αφιερώνουμε στους νέους μας; Βάλαμε ποτέ το ένδυμα το δικό τους για να καταλάβουμε αν είναι βαρύ φορτίο επάνω μας;
Ολοένα σκεφτόμαστε τα οικονομικά αδιέξοδά μας και τίποτα περισσότερο. Κάποτε – δεν έχει περάσει πολύς καιρός – ρώτησα ένα μαθητή Γυμνασίου τι σκέφτεται για το μέλλον… κι εκείνος με περισσή ειλικρίνεια, αυθόρμητα μου απάντησε:
-Τι φτιάξατε εσείς για να έχουμε ως βάση και καταφύγιο πνευματικό για να δημιουργήσουμε εμείς;-
Κι όμως ο μικρός με σοφία ανήλικα με εν συναίσθηση και κατόπιν ώριμης σκέψης – δουλεμένης από καιρό – διατύπωσε τον προβληματισμό του περιμένοντας απάντηση. Έμεινα άναυδη να τον κοιτάζω ίσια στα μάτια, χωρίς να έχω κάποια αιτιολογία – δικαιολογία στη φαρέτρα του λόγου μου. Σκέφτηκα πως η σιωπή θα ήταν για τον νεαρό μαθητή, η μόνη αλήθεια μου!
Μια αλήθεια πικρή αλλά η μόνη οδός διεξόδου από την αμηχανία της ερώτησης ενός νέου στην αυγή της ζωής του. Δεν υπάρχουν λόγια να εξηγήσεις στους νέους για το άνυδρο τοπίο που τους έχουμε ετοιμάσει και πολύ περισσότερο για τα ατέλειωτα αδιέξοδα των ονείρων τους…. Γενιές που χάνονται δίχως να δώσουν τις αρετές τους στην κοινωνία και να υπάρξει η συνέχεια..
Ας προβληματιστούμε όλοι μας λοιπόν για τα παιδιά μας γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και κακοτράχαλοι οι δρόμοι προς το Φως!
Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].
Δείτε επίσης
-
Δεν υπάρχουν καταχωρήσεις
Σχετικά άρθρα
