Αρθρογραφία

Μια ακόμη ζωή χαμένη στη Μεσαρά: Δεν είναι απλώς η “κακιά στιγμή”

mesaralive.gr 21 June, 2025 ΑΡΘΡΑ

Μια ακόμη ζωή χαμένη στη Μεσαρά: Δεν είναι απλώς η “κακιά στιγμή”

Ο Αντώνης. Ένα παιδί μόλις 16 ετών. Ένα όνομα που δεν θα προστεθεί απλώς στη μακρά λίστα των θυμάτων της ασφάλτου, αλλά που θα στοιχειώσει για καιρό τη Μεσαρά. Ένα χωριό πενθεί. Μια οικογένεια γονατίζει. Φίλοι του, παιδιά σαν κι αυτόν, κοιτάζουν τον δρόμο που έγινε παγίδα θανάτου και δεν ξέρουν τι να πουν. Κι όμως, τα λόγια πρέπει να ειπωθούν. Όχι για να ελαφρύνουμε τη θλίψη — αυτή δεν ελαφραίνει. Αλλά για να προλάβουμε τον επόμενο.

Δεν ήταν "απλώς η κακιά στιγμή"

Η φράση αυτή —η "κακιά στιγμή"— επαναλαμβάνεται κάθε φορά σχεδόν μηχανικά. Σαν να βολεύει. Σαν να αθωώνει. Μα δεν είναι μόνο η στιγμή το πρόβλημα. Είναι όσα προηγούνται της στιγμής. Όσα την επιτρέπουν. Όσα την κάνουν σχεδόν αναπόφευκτη.

Τι κάνει ένα παιδί 16 ετών να βρίσκεται πάνω σε μηχανή χωρίς δίπλωμα, χωρίς άδεια, χωρίς καν τη συναίσθηση του κινδύνου που καραδοκεί;
Πού είναι οι μεγάλοι; Οι γονείς; Η Πολιτεία; Η Αστυνομία; Η Σχολική Κοινότητα; Η Τοπική Αυτοδιοίκηση; Γιατί δεν ακούμε παρά μόνο μετά; Όταν το σώμα έχει χαθεί και το όνομα γίνεται μνημόσυνο;

Ευθύνη. Όχι ενοχή – αλλά ευθύνη.

Ας είμαστε ειλικρινείς: στα χωριά της Μεσαράς, όπως και σε πολλά άλλα μέρη της Κρήτης, το φαινόμενο παιδιών που οδηγούν μηχανάκια και αγροτικά οχήματα είναι κοινό μυστικό. Όλοι το ξέρουν. Και όλοι, λίγο ως πολύ, το ανέχονται.

Το "παιδί είναι", το "ξέρει από μικρό", το "εδώ έτσι μεγαλώσαμε" έχει γίνει κουβέρτα που σκεπάζει την αλήθεια: ότι η ανοχή αυτή σκοτώνει.

Τι πρέπει να αλλάξει

Έλεγχος και πρόληψη: Όχι μόνο όταν γίνει το κακό. Συστηματική αστυνόμευση σε περιοχές που η παραβατική οδήγηση είναι σχεδόν «παράδοση». Όχι με στόχο την καταστολή, αλλά την προστασία.

Εκπαίδευση: Μαθήματα οδικής ασφάλειας . Με αληθινές ιστορίες, με ανθρώπους που έχουν χάσει παιδιά, αδέρφια, φίλους. Για να μπει στη συνείδηση η σοβαρότητα.

Γονική επίγνωση: Δεν είναι «μαγκιά» να δίνεις τη μηχανή στο παιδί σου πριν την ώρα του. Δεν είναι «αντριλίκι». Είναι εγκληματική αμέλεια. Και θα έπρεπε να έχει νομικές συνέπειες.

Τοπική κοινωνία: Πρέπει να σταματήσει να σιωπά. Όχι να καταδίδει – αλλά να προστατεύει. Οταν βλέπεις το παιδί του γείτονα να οδηγεί χωρίς δίπλωμα, πες κάτι. Όχι από κακία – από αγάπη.

Γιατί κάθε Αντώνης είναι ένα κομμάτι όλων μας

Αν δεν αλλάξουμε εμείς, θα κλαίμε κάθε χρόνο κι ένα παιδί. Με λουλούδια στα εκκλησάκια μέχρι να ξεχαστεί κι αυτό και να έρθει το επόμενο.

Η Μεσαρά πενθεί, μα πρέπει και να ξυπνήσει. Όχι για να κατηγορήσει – αλλά για να δράσει. Για να προστατεύσει τα παιδιά της.
Για να μην θρηνήσουμε ξανά έτσι.
Για να μη γίνει ξανά ο δρόμος, τάφος.