Τοπικά νέα

Μήνυμα από τη Μεσαρά: «Εσείς οι Έλληνες είστε και ασφαλώς θα μείνετε αιώνια η νεότητα του κόσμου»

27 January, 2019 ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑΑΡΘΡΑ

Μήνυμα από τη Μεσαρά: «Εσείς οι Έλληνες είστε και ασφαλώς θα μείνετε αιώνια η νεότητα του κόσμου»

Αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθειά… ηχούν συνεχώς στ’ αυτιά μου οι στίχοι του ποιητή και η φωνή του αείμνηστου Λουκιανού Κελαηδόνη! Αχ πατρίδα μου αιώνια και μοναδική, που οι αιώνες χαράζουν ιστορία στο διάβα τους και γεννιέσαι και αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου!

Σήμερα έχω διάθεση να αναθιβάλλω τις γραφές των ποιητών μας για να εκθέσω το δράμα της χώρας μας. Ένας άλλος ποιητής ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς στο «Δωδεκάλογο του Γύφτου» γράφει χαρακτηριστικά για την άλωση της Πόλης:

«Και ήταν καιροί που η Πόλη πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε, και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε, και καρτέραγ’ ένα μακελάρη. Και ξολοθρεμός ο μακελάρης. Ρούσοι, Νορμανδοί, Βουλγάροι, Καταλάνοι, κι ο Χριστιανομάχος ο Σαρακηνός, κι ο Ουγγαρέζος, ο τεράστιος καβαλάρης, πιο απαλά μπροστά του δείχνονταν καθεμιά φυλή, κάθε σεισμός. Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει..».

Αυτοί οι στίχοι του ποιητή που περιγράφουν την ιστορία με ποιητικό, δραματικό λόγο είναι διαχρονικοί στην ιστορία της χώρας μας. Τότε όπως και τώρα ίδια ολόιδια τα πατήματα, λες και δε πέρασε μια μέρα από το μακρινό 1453 και την αποφράδα ημέρα… Ίδια, ολόιδια… ίδιοι διχασμοί ενωτικών και ανθενωτικών και ο εχθρός προ των πυλών κι εμείς… τι κάνουμε μπροστά στο δήμιο αυτής της χώρας του Φωτός; Απλά υψώνουμε τα ξίφη του εγωισμού, της έπαρσης και των βραβείων;

Θα ήθελα να δω να βραβεύουν, για να μιλήσουμε σοβαρά, τους γέροντες και τις γερόντισσες που ανήμποροι στην πορεία προς το αιώνιο φως ακροπατούν και υποβαστάζονται από μια κακόβολη βακτηρία, για να μην κατρακυλήσουν άδοξα στην άβυσσο ενώ όλοι εσείς αντιμάχεστε για ένα εφήμερο θώκο και για προσωπικές εύφημες μνείες, περίτρανες κορώνες και δάφνες θριάμβου!

Θα ήθελα να βραβεύουν έστω και μετά θάνατο, το παιδάκι που έπεσε στη φωτιά για να σώσει τα μικρότερα αδέλφια του.

Θα ήθελα να βραβεύουν εκείνον τον μικρό που παλεύει μόνος του δίχως ηλεκτρικό και καλό φαΐ, σε αντίξοες συνθήκες, για να γίνει άνθρωπος και επιστήμονας.

Θα ήθελα… πολλά θα ήθελα και θα σας κουράσω αλλά ένα τελευταίο -θα ήθελα-… να εκφράσετε κι εσείς τα δικά σας «θα ήθελα» να γίνουν πολλά θάλασσα κι ωκεανός για να γίνουν εμπόδιο σε οποιαδήποτε αφανισμό του γένους και της φυλής μας, του πολιτισμού μας και της χώρας μας!

Και ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Αιγύπτιου ιερέα στον Πλάτωνα το 400π.Χ.

« Εσείς οι Έλληνες είστε και ασφαλώς θα μείνετε αιώνια η νεότητα του κόσμου»!

Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].