Τοπικά νέα

Μεγάλη Πέμπτη στην Ιερά Μονή Καλυβιανής.

mesaralive.gr 10 April, 2015 ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑΑΡΘΡΑ

Μεγάλη Πέμπτη στην Ιερά Μονή Καλυβιανής.

Φωτογραφίες:mesaralive.gr

Πλήθος πιστών, με ευλάβεια και κατάνυξη παρακολούθησε για μια ακόμη χρονιά την κορύφωση του θείου δράματος, στην Ιερά Μονή Καλυβιανής.

Ένα ιστορικό μοναστήρι στην καρδιά της εύφορης πεδιάδας της μεσαράς, που έχει σαν κύρια αποστολή του να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και να προσφέρει ανιδιοτελώς αυτό για το οποίο μαρτύρησε ο Χριστός στο σταυρό: Αγάπη για τον συνάνθρωπο.

Ιερά Μονή “Παναγία Καλυβιανή” Χριστιανική πολιτεία μεγάλης κοινωνικής προσφοράς.

Στον εύφορο και καταπράσινο κάμπο της Μεσαράς σε κοντινή απόσταση από το Μινωικό ανάκτορο της αρχαίας Φαιστού, δεσπόζει επιβλητικά η γυναικεία κοινοβιακή Μονή της Παναγίας Καλυβιανής.

Μία πολιτεία φιλανθρωπικού χαρακτήρα με μακραίωνη ιστορία, η οποία εκτείνεται μέσα σε έναν χώρο πνιγμένο από όμορφα λουλούδια και δέντρα.

Στις μέρες μας η Μονή επάξια χαρακτηρίζεται ως η σύγχρονη βασιλειάδα της ορθοδοξίας, όπου ο λόγος του Θεού έγινε έργο των ανθρώπων.

Η ιστορία της Μονής

Η ίδρυση της Μονής χρονολογείται κατά την β' χριστιανική περίοδο το 1000 μ.χ .

Στα πρώτα χρόνια της ιδρύσεώς της, η Μονή λειτούργησε ως ανδρικό μοναστήρι με πλούσια δράση έως ότου καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς.

Απομεινάρι των βυζαντινών χρόνων είναι το μικρό εκκλησάκι της Ζωοδόχου πηγής, το οποίο σύμφωνα με τις αρχαιολογικές εκτιμήσεις ανάγεται μεταξύ 13ου και 14ου αιώνα.

Στο εκκλησάκι αυτό σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε η θαυματουργός εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Αξίζει να αναφερθεί ότι, εντός του διασωθέντος ναού ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει την πλούσια τοιχογραφική αξία των αγιογραφιών.

Παρά τις αντιξοότητες, απόρροια των συνεχών κατακτήσεων, το μοναστήρι κατάφερε να λειτουργήσει ξανά στα χρόνια της Ενετοκρατίας μέχρι και την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας που ακολούθησαν, οι πηγές και οι μαρτυρίες που αφορούν την ιστορική παρουσία του μοναστηριού πυκνώνουν.

Την περίοδο αυτή η Μονή υπέστη μία ολοκληρωτική καταστροφή και ο φόβος των κατακτητών ήταν ιδιαίτερα έντονος, έτσι ώστε οι μοναχοί ζούσαν διασκορπισμένοι σαν καλυβήτες.

Ένας από αυτούς ήταν ο Όσιος Χαράλαμπος από τις Δαφνές Τεμένους.

Ο τάφος του υπάρχει πίσω από το Ιερό του καθολικού της Μονής και λίγο πιο αριστερά βρίσκεται Ναός αφιερωμένος στην μνήμη του.

Η σκληρή και άδικη αντιμετώπιση των Τούρκων προς την Μονή μαρτυρείται από το γεγονός ότι ο ιστορικός ναός χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ως στάβλος.

Σημείο αναφοράς για την Μονή αποτελεί το 1873, έτος κατά το οποίο βρέθηκε η θαυματουργός εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Η εύρεση της συγκεκριμένης εικόνας στάθηκε αφορμή για την προσέλευση μεγάλου αριθμού πιστών στην Μονή με σκοπό το προσκύνημά της.

Στις αρχές του 20ου αιώνα με εντολή του τότε Επισκόπου Αρκαδίας κ.κ. Βασιλείου Μαρκάκη, χτίζεται το έτος 1927 ο Ι.Ν. της Θεοτόκου, που τώρα λειτουργεί ως καθολικό της Μονής.

Το έτος 1956 είναι μια χρονιά ορόσημο, καθώς Επίσκοπος Αρκαδίας εκλέγεται ο μετέπειτα Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ.Τιμόθεος Παπουτσάκης.

Ο νέος τότε Επίσκοπος ορμώμενος από τις ανάγκες της εποχής, αφοσιώνεται με ιδιαίτερο ζήλο στην ανασυγκρότηση του μοναστηριού και την μετατροπή του σε ένα σύγχρονο θρησκευτικό κέντρο με αξιοζήλευτη κοινωνική δράση.

Έτσι, στα αμέσως επόμενα χρόνια δημιουργείται ένα συγκρότημα ιδρυμάτων γύρω από την Μονή : Ορφανοτροφείο << Στοργή της Παναγίας>> , Γηροκομείο << Οι Άγιοι Δέκα>> , Κέντρο Εφηβικής Προστασίας << Αγία Σκέπη>> , Παιδική Προστασία << Η Θεοτόκος>> , Σχολή Κοπτικής Ραπτικής << Ο Ευαγγελισμός>> .

Παράλληλα λειτουργούν εργαστήρια Ιεροραπτικής, Αγιογραφίας, Υφαντικής, Μουσείο Εκκλησιαστικού και Λαογραφικού τύπου, Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο για τα παιδιά των ιδρυμάτων.

Τέλος, αξιοσημείωτη είναι η αναφορά στο ότι για να επιτελεστεί καθημερινά αυτό το δύσκολο και επίπονο έργο της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο, οι μοναχές της Μονής καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες.

Αρωγός και συμπαραστάτης στις προσπάθειές τους είναι ο Ηγούμενος και πνευματικός ταγός της Μονής, π. Νεκτάριος Πατεράκης.