Ευθύνη, τι δύσκολο πράγμα
Στα μαύρα έχει ντυθεί η Κρήτη που αποχαιρέτησε την οικογένεια, η οποία χάθηκε στα νερά του Γεροποτάμου στη Μεσαρά.
Την ώρα που η Κρήτη θρηνεί το χαμό μιας ολόκληρης οικογένειας, «μπαλάκι» γίνονται οι ευθύνες για το φονικό σημείο, που στοίχισε τη ζωή σε τέσσερις ανθρώπους.
Γράφει η Μαρια Αντωνακη
Πόσα πια κενά στην πρόληψη έχουμε ως κράτος και πόσες φορές θα βλέπουμε τι θα έπρεπε να έχει γίνει κατόπιν εορτής; Μα πάνω απ όλα, πόσο κοστίζει μία ανθρώπινη ζωή;
«Αναλαμβάνω την ηθική αλλά όχι την νομική ευθύνη για τον θάνατο των τεσσάρων ανθρώπων στο Γεροπόταμο», είπε ο Δήμαρχος Φαιστού Γιώργος Αρμουτάκης.
Ο Δήμαρχος Φαιστού μιλώντας στο Ράδιο Κρήτη έκανε λόγο για ακραία καιρικά φαινόμενα και για μια κακή στιγμή που οδήγησε στον θάνατο της οικογένειας, τονίζοντας ότι από τον Νοέμβριο του 2017 έχει ζητήσει μελέτη από την Περιφέρεια για την κατασκευή γέφυρας στο επίμαχο σημείο, η οποία βρίσκεται στο στάδιο ωρίμανσης.
Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο έστω και μιας παραίτησης για λόγους ευθιξίας, είπε: «Δεν θα πω εγώ ποιος θα παραιτηθεί, δεν γνωρίζω ποιος έχει την ευθύνη, προσθέτοντας πως: «Εδώ γίνονται πράματα και θάματα στην Ελλάδα και δεν παραιτείται άνθρωπος...»
Ο αντιπεριφερειάρχης Πολιτικής Προστασίας Γιάννης Λεονταράκης, διευκρίνισε από την άλλη, ότι αρμόδια Αρχή για τέτοιους δρόμους είναι ξεκάθαρο πως είναι η δημοτική Αρχή.
«Συμμεριζόμαστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δήμοι και έχουμε άριστη συνεργασία. Όμως αυτοί οι δρόμοι που ανήκαν στην αρμοδιότητα των ΤΟΕΒ, πλέον είναι σαφές ότι αποτελούν ευθύνη των δήμων. Η Περιφέρεια είναι υπεύθυνη για τους οδικούς άξονες, τέτοια σημεία όμως αποτελούν μέριμνα της εκάστοτε δημοτικής Αρχής» πρόσθεσε ο κ. Λεονταράκης.
Ένα μπάχαλο δηλαδή για το ποιος μπορεί να φταίει για αυτή την τραγωδία, που προφανώς δεν ήταν μόνο ανθρώπινο λάθος!
Κι όλοι εμείς οι Κρητικοί που νιώσαμε αυτό το τρομερό σφίξιμο στην καρδιά για τον φρικτό αυτό θάνατο των τεσσάρων συνανθρώπων μας να αναρωτιόμαστε, για πόσο τα πράγματα θα είναι αφημένα στην τύχη τους. Αν θα μπορούσε σε αυτή τη θέση να βρεθεί ο καθένας από εμάς που δεν ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά όλα τα σημεία-παγίδες του νησιού και που -βρε αδερφέ- μια φορά θα ήθελε να ακούσει ξεκάθαρα τη πρόταση: «Αναλαμβάνω την ευθύνη!»
Την ευθύνη! Λέξη βαριά που δεν τη σηκώνουν εύκολα ούτε οι… εγχώριοι πολιτικοί άρχοντες.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι αμείλικτα.
Θα έπρεπε να είναι αφύλακτη η συγκεκριμένη διάβαση του ποταμού ή οι πιθανότητες είναι μόνο με το μέρος των κατοίκων της περιοχής, που τυγχάνει να γνωρίζουν την επικινδυνότητα του εν λόγω σημείου;
Με δεδομένα τα πλημμυρικά φαινόμενα εκείνων των ημερών θα έπρεπε να επιτρέπεται η διέλευση οχημάτων από το συγκεκριμένο σημείο ή οι αρμόδιες Αρχές έπρεπε να το έχουν κλείσει προληπτικά;
Τι έχει γίνει για τη συντήρηση της γέφυρας του Γεροποτάμου;
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και επιβεβαιώνεται από την τραγωδία που συγκλονίζει. Δεν υπήρχε καμία ειδική σήμανση ή κορδέλα που θα απέκλειε τη διέλευση από αυτό το σημείο, όπου όδευση συναντά χείμαρρο, χωρίς να υπάρχει γέφυρα (πρόκειται για τη λεγόμενη, στην ορολογία της Πολιτικής Προστασίας, "ιρλανδική διάβαση").
Επίσης, ακόμη και μετά την τραγωδία, αν κάποιος προσπαθήσει να βρει το δρόμο του χρησιμοποιώντας το GPS, θα βρεθεί στο ίδιο ακριβώς σημείο!
Αλήθεια, πώς ένας αγροτικός δρόμος χαρακτηρίζεται δημοτικός; Και πως ένας δρόμος που περνά μέσα από το ποτάμι προτείνεται στους οδηγούς;
Ευθύνες υπάρχουν και πρέπει να αποδοθούν. Αρκεί να γίνει το αυτονόητο: Να αναληφθούν!
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο viannitika.gr)
_59_33_76_c1.jpg)
_59_33_76_c1.jpg)
