Αρθρογραφία

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΚΩΣΤΑ ΑΓΡΙΜΑΝΗ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΛΕΜΕΤΑΚΗΣ 31 January, 2018 ΑΡΘΡΑ

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΚΩΣΤΑ ΑΓΡΙΜΑΝΗ

Φωτο: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΛΕΜΕΤΑΚΗΣ

Πήραμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω Αφιέρωμα στον Δάσκαλο και Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Γαλιάς Κώστα Αγριμάνη που έφυγε την προηγούμενη Κυριακή από τη ζωή.... Γράφει ο κ. Νικόλαος Φλεμετάκης για τον Άνθρωπο και το Δάσκαλο Κώστα Αγριμάνη...

Το τέλος του φυσιολογικού δρόμου της ζωής είναι ο θάνατος . Είτε θέλουμε είτε όχι όλοι τον ακολουθούμε !!

Στην πορεία ,υπάρχουν άνθρωποι, που δεν φτάνουν φυσιολογικά στο τέλος αλλά τερματίζουν το δρόμο βίαια και άθελά τους .

Ο φυσιολογικός τερματισμός προκαλεί πολλά και ποικίλα συναισθήματα σε όλους μας .Πολύ δε περισσότερο ένας ξαφνικός τερματισμός της ζωής. Στον ξαφνικό δε θάνατο θρηνούν τα αγαπημένα πρόσωπα, οι φίλοι και οι γνωστοί .

Στον θάνατο δε ενός δασκάλου πενθούν οι συγγενείς , οι φίλοι ,οι γνωστοί ,αλλά εκείνοι όμως που αισθάνονται περισσότερο την έλλειψή του είναι οι μαθητές του, όποιας ηλικίας κι αν είναι . Γιατί είναι ή ήταν ο άνθρωπος που μπήκε βαθιά μέσα στην παιδική ψυχή τους , στο είναι τους με όλους τους τρόπους και μεγαλούργησε!

Συναίσθημα ; το δίδαξε γιατί το κάτεχε,

Αξίες; Ηθικές, θεωρητικές, καλλιτεχνικές, θρησκευτικές

Μοναξιά; Το μόνο λουλούδι που ποτέ δεν περιποιήθηκε.

Φτώχεια ; Την απάλυνε γιατί την έζησε,

Ορφάνια ; Την έδιωξε γιατί έχει διαβάσει την παιδική ψυχή ,

Αμέλεια; Δεν την άφησε να προχωρήσει γιατί γνώριζε τα αποτελέσματά της και όλοι αυτοί που πλάστηκαν ,από ένα άμορφο σβώλο, από τα χέρια του, κοσμούν και στολίζουν σήμερα την κοινωνία.

Και όλοι αυτοί οι μαθητές του, νέοι και παλιοί , αναπολούν τις σχολικές στιγμές ,που έζησαν μαζί του , κλαίνε για τον χαμό του και μπορεί ο θάνατος να τερμάτισε τη ζωή του δασκάλου τους , αλλά ποτέ τη μεταξύ τους σχέση.

Πάντα θα είναι στις συζητήσεις τους, στην εργασία τους , στη μοναξιά τους , στη φιλία, στη σκέψη και στο μυαλό τους ,γιατί είναι Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ εκείνος που πρόσθεσε ένα από τα πρώτα-πρώτα λιθαράκια στο κτίσιμο του οικοδομήματος που ονομάζεται ΖΩΗ .

Καλό σου ταξίδι ΔΑΣΚΑΛΕ ! Ο πόνος του χαμού σου πάντα θα ξυπνά μέσα μας τη γλυκιά νοσταλγία της μνήμης σου.