Αρθρογραφία

Σε φάση έκρηξης οι αγχώδεις διαταραχές στην Κρήτη

24 April, 2024 ΑΡΘΡΑ

Σε φάση έκρηξης οι αγχώδεις διαταραχές στην Κρήτη

Κατάθλιψη, άγχος, αϋπνίες, ταχυκαρδία, συχνές κρίσεις πανικού. Οι αγχώδεις διαταραχές έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινότητας πάρα πολλών ανθρώπων όλων των ηλικιών και αυξάνονται συνεχώς με καταιγιστικό ρυθμό.

«Σήμερα έχουμε τα περισσότερα περιστατικά της τελευταίας 20ετίας» είπε στην «Π» ο ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής Αλέξανδρος Βγόντζας.

Ένα σημαντικό ποσοστό του γενικού πληθυσμού απευθύνεται στους ειδικούς για να τα αντιμετωπίσει και οι περισσότεροι φεύγουν με μια συνταγή για ηρεμιστικά ή αντικαταθλιπτικά στην τσέπη.

Ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά πρώτα σε πωλήσεις

«Τα πρώτα φάρμακα σε πωλήσεις σήμερα είναι τα ηρεμιστικά και τα αντικαταθλιπτικά» μας είπε το μέλος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου Γιάννης Τσικανδυλάκης.

Όπως επεσήμανε, αυτό που του κάνει εντύπωση είναι ότι ζητούν σκευάσματα και πάρα πολλοί φοιτητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τον ύπνο.

Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε τόσα αιτήματα

«Είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των αιτημάτων για βοήθεια, που δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε» μας είπε ο κ. Βγόντζας.

Κάτι που δεν περίμενε ο γιατρός ήταν η τόσο αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην ενδοχώρα. «Έρχονται σε εμάς ηλικιωμένοι άνθρωποι και μας λένε “δεν μπορώ να υποφέρω το άγχος, δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν αντέχω τόση μοναξιά”» σημείωσε ο κ. Βγόντζας που βλέπει πολύ κόσμο μέσω της Κινητής Ψυχιατρικής Μονάδας που επισκέπτεται χωριά και απομακρυσμένες περιοχές.

«Τα φάρμακα σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι απολύτως αναγκαία, αλλά δεν αρκούν μόνο αυτά» υπογράμμισε.

Ο καθηγητής τονίζει ότι στο παρελθόν υπήρχε ένα κοινωνικό πλέγμα υποστήριξης, υπήρχε η γειτονιά, που τώρα έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό και ο καθένας μας βιώνει τα προβλήματα μόνος του.

Ο προσωπικός αγώνας και οι δασκαλίστικες συμβουλές

Είναι ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης με δυο δουλειές ή χωρίς δουλειά, με έξοδα και οικονομικές υποχρεώσεις στις οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί, με ένα ταξίδι ή διακοπές που έχει μεγάλη ανάγκη, αλλά δεν μπορεί να κάνει.

«Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και τις περισσότερες φορές οι δασκαλίστικες συμβουλές δεν έχουν νόημα ούτε αποτέλεσμα» είπε ο γιατρός υπογραμμίζοντας ότι ίσως πρέπει να επαναξιολογήσουμε τα σημαντικά και αυτά που έχουν πραγματική αξία στη ζωή του καθενός μας.

Μέσα στη θλίψη και χωρίς δομές

Ο ίδιος υπογράμμισε ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν δημόσιες ψυχιατρικές δομές σε επάρκεια για να βοηθήσουν τους ανθρώπους, αλλά και οι Δήμοι δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες ως όφειλαν για να στηρίξουν, κυρίως τους ηλικιωμένους, που ζουν μόνοι, δεν θέλουν να γίνουν βάρος στα παιδιά τους και μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, βιώνοντας μια καθημερινή θλίψη και τη ματαιότητα ότι η ζωή τους δεν έχει ιδιαίτερο νόημα πια.